Sabitlenmiş gönderi
"Okumak, iki ruh arasında âşıkane bir mülakkattır."
“Sen cuma gününün hürriyet kadar kutsal olduğunu onlara anlat.”
Okur Takip Önerileri
144 syf.
·
Puan vermedi
·
231 günde okudu
Yolun azığı muhabbettir. Gönülden gönüle çağlayan hislerin bir vasıta olmaksızın maksuduna eriştiği mecra, muhabbettir. Ne bir lisanın ne de cüzi iradelerin tahakkümünde yalnız Allah'ın halk ettiği bir kimya varsa, adı muhabbettir.
İnsan çoğu zaman gökten bir risale bekliyor. Cürmüne dahi bakmadan umuyor. Oysa kâinatın bizzat kendisi risaledir; Onda rastlantılar yoktur, irtibat vardır. Nihayet insanın ihtiyaç duyduğu sözleri bazen dağlar, hayvanlar, çiçekler söyler, bir şiir veya güfte söyler. Bazen bir ölü ya da diri, bazen de küçücük bir çocuk söyler.
İnsan ki, hissedebildiği mesabede varlık iddiasındadır; ruhu, bunun en yalın ispatıdır.
Vakitsiz olduğu söylenen ne varsa, aslında vakitli olması ne ulu hakikat! Kavramak, anlamak veyahut anlamaya uğraşmak, özüne bakınca ne de tehlikeli hilkat.
Hatıraların, hayallere rücu ettiği zamanlarda bütün mefhumlar manasını kaybeder. Çünkü mana, idrakin mesabesi kadar aşikâr eder kendini.
Zerreden bütüne ve bütünden zerreye hareket eden varlık, birliğin delilidir. Öyleyse her netice de aslında kendinin nedenidir.
Koşullar, arzular, azimler her şey değişiyor. Bizzat insan değişiyor; hakikati sandığı hayallerin, beyhude avuntular olduğunu anlıyor.
Timaş YayınlarıKitabı okudu
"Ey merhamet! Ey kalpten kalbe giden yol!
Yak kandillerini, dağılsın karanlık."
