Hepimiz huzuru arıyorduk, huzurun nerede olduğunu da gayet iyi biliyorduk. Bu hâlimiz bir yolu çok iyi bilip yıllarca gidilmeyince, yeri hatırlayıp güzergâhı unutmak gibiydi.
Konuşacağın, halini anlatacağın kimseler olmayınca gittikçe yüreğinle tanışır, onunla samimi olursun her şeyi sözsüz yüreğine anlatır; yüreğinden dinlersin .
Terbiye altına girmeyen her nefis döneklikle daima yüz yuzedir. Nefisler ben demekten çok hoşnut olur; ibadetle , taatle nefsine "O" demeyi öğretmezsen, nefis azar azar "O denilen benim" der.