Buz kesmiş kalpler eriyip bitmiyor, sağ salim evine varmıyor uzak yerlerde yaşayanlar, sanki nefessiz sevişmiyor âşıklar, özgürlüğüne kavuşmuyor kimseler, hastalıktan iyileşmiyorlar, küçük mutluluklarla sevince boğulmuyor yaşlıların kalpleri, nasıl yitirdiysen gözlerindeki görme yetisini, iyilik güzellik filtresini, sonuna kadar kırık, dipsiz bir karanlık seninle birlikte etrafını da yutuyor. Sen, bu çağın insanı, doğru yanlış ağırlayamayacağın kadar çok bilgiyle felç edildin, yalanla avutuldun, isteksizlik yaşamının ortasına gelip yerleşti sinsice, sahi nasılsın?