Gözleriniz madam. Gözlerinize bakıyorum da sanki bir yangın yeri. Yüzünüz talan edilmiş bir imparatorluktan kalmış gibi. Bir şair oturmuş o iki kaşın arasına, tüten dumana ve akan kana bakmaksızın, aldırmaksızın patlayan bombalara, şiir söylüyor gibi. Aslında aşktır en çetin meydan muha- rebesi. Siz koşuştururken lise bahçelerinde, dilinizde Goethe'den yarım yamalak ezberlenmiş iki dize ve deri ceketinize yaslanmış yürürken yağmurda, bir şairdim ben kalbini büyüten dumanlı odalarda. Benim kalbim dumanlı odalarda büyüdü madam, yalan yok! Yalan asla olmayacak çünkü aşk, üstümüze serpiştirip kaçan o yağmur, bir gün sizi de ıslatacak. Bir gün siz de, hüzünle, bakacaksınız kalbimin içine. Orada yenilmiş bir şarklıyı göreceksiniz.
S.Ö:(...)Ben fi zamanında gül ve bülbül efsanesini çok merak etmiştim. Sonra gördüm ki ilkbahar bülbüllerin üreme zamanı. Birbirlerini çağırıyorlar o sesle. Cenâb-ı Allah öyle bir ses vermiş ki karşı cins o sese geliyor. Sonbaharda, gene mehtap oluyor ama bülbül ötmüyor çünkü mevsim geçmiş, ama insan hâlâ o mehtabın etkisinde, o güllerin etkisinde. O rengarenk güller de bizim için açıyor. Diğer hayvanat o gülün farkında değil, gül de gülün farkında değil. Dikeni ve gülü biz yapmışız. “Her gülün bir goncası, her goncanın bir harı var,” diyor şair.
Şair ve Ben
Daha derin yaralar için bazen doktor yetmez. Şairin orada olması gerekir.
Sayfa 26 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Bir şair dostum, “İnsan annesini sever ve Tanrı’ya inanır,” demişti, aslında bu kadar yalın… Ama annesini sevme zorluğu çekenler, annelerinden önce Tanrı’ya küsüyorlar. Ölümden önce bir sitem gibi: “Tanrım, beni neden terk ettin?” Varlık çelimsiz bir bedenin taşıyamayacağı kadar ağır bir yüke dönüştüğünde, nazımızın kayıtsız şartsız dikkate alınacağı o yüceliğe yöneliriz. Orada ulvi bir dokunuşla çilelerin bir son bulmasını niyaz ederiz. Allah’la konuşmak, ona içten bir gönülle yönelerek niyaz edebilmek ne büyük lütuftur. Oradan bir ses hep gelir ama duyduklarımız da kısmetimiz kadardır. Çorak toprak yağmuru nasıl çağırırsa, kırık kalp de Tanrı’yı imdada çağırır. Allah, “Ben kalbi kırıklarla beraberim,” buyurur.
Sayfa 31Kitabı okuyacak
Gözleriniz madam!
Gözlerinize bakıyorum da; Sanki bir yangın yeri! Yüzünüz talan edilmiş bir imparatorluktan kalmış gibi!.. Bir şair oturmuş o iki kaşın arasına, Tüten dumana ve akan kana bakmaksızın! Aldırmaksızın parlıyan (patlayan) bombalara, şiir söylüyor gibi… Aslında aşktır en çetin meydan muharebesi. Siz koşuştururken lise bahçelerinde,
"İnsan üç beş damla kan ve bin endişe..." demiş bilge şair Sadi. Saygı nasıl taktir görmek ve hatırlanmak istiyorsam o halimle bilinmemdir. Belki de endişelerle dolu nazenin bir ruhum, ama sen yine de benim içimden o biricik, sevgi dolu, güçlü tarafı çekip çıkar. Beni o tarafımla da gör. Belki de ben endişe ve ıstıraplarımdan fazlasıyım, gerçekleşmekte olan bir kişiyim, geçmişde bir yerde bunları gerçekleştirmiş bir kişiyim.
