Ma’rifet iltifâta tâbi’dir, müşterîsiz metâ’ (mal) zâyi’dir.
Sayfa 7Kitabı okudu
Duvarlarını “Mesnevi” den yapıyor evin. “Binbir Gece Masalları”ndan. “Safahat” da var duvarda, “Uzun Çarşının Uluları”, “Tolumun McDonaldlaştırılması” var ve daha başkaları.
Kapısı “Devlet Ana” evin. Penceresi “Gün Doğmadan”. Perdesi “Huzur”.
Çatısında “Asya’nın Kandilleri”, “İsyan Ahlakı”, “Şair ve Patron” yerli kiremitler gibi el ele vermişler, iç içe olmuşlar.
Bahçe de ağaçtan geçilmiyor. Kimler kimler! Başta dedenin “Gülşefdeli Yemeni”si elbette. “Tutkulu Sosyoloji”, “İşaret Çocukları”, “Vakti Kuşanmak”... Ahmet Mithat, Cihan Aktaş, Ali Şeriati... Arada da benim “Gramofonlarından”...
İçki içen, batınî, tasavvufî görüşlere sahip, namaz, oruç gibi din kurallarına önem vermeyen, yahut genel ahlâk kurallarını çiğneyen biriyse, hem kendisini hem patronunu güç duruma düşürür;
patron onu huzurundan uzaklaştırır, maaşını keser, sürer, haps veya katlini emreder. Bu hal, birçok şâirin başına gelmiştir.
Jettmar’a göre “en ince ayrıntılarına kadar düzenlenmiş içki âlemleri” hükümdarın şöhret ve prestijini yükseltmek için yapılan bir çeşit âyin (ritual) hükmünde idi. Osmanlılar’da haftalarca süren muhteşem sûr-i hümâyûnlar (pâdişâh düğünleri) bu geleneğin ne kadar önem taşıdığını kanıtlayan olaylar olup görkemli sûr nâmeler’de yaşatılmak istenir.
İtalya dışı Avrupa ülkeleri Rönesans’ında İtalyan üstadlar nasıl örnek alınmışsa, Orta-Asya ve İran şâirleri, özellikle Hâ-fiz, Sa’dî, Hakânî, Nizâmî, Nevâyî ve Câmî, Osmanlı şâirleri için birer örnek ve ilham kaynağı olmuştur.