Patrimonyal devlette yüksek kültür , yalnız Yüksek Saray Kültürü olarak var olmuştur. Hükümdar sarayı ve ekâbir sarayları , toplumda şeref ve itibârın , servet ve becerinin tek kaynağı ve sığınağı idi. Osmanlı'da en yüksek mimar , sarayın mimarbaşısı , en iyi kuyumcu , sarayın kuyumcubaşısı ve en gözde şâir , padişahın ilgi ve lûtfuna lâyık görülen sultân ' uş - şu 'arâ idi.
Sayfa 8Kitabı okudu
Herkes dünya hırsına ve gösterişine kapılmış, sanat ve ilim gibi değerlere sırtını çevirmiş.
Herkes dünya hırsına ve gösterişine kapılmış, sanat ve ilim gibi değerlere sırtını çevirmiş.
... divan şiirinde doğal coşku, lirizm değil, tasannu’ esastır. Saray kültürüne sahip hükümdarlarla devlet büyüklerine, çeşitli “fenler”in uygulandığı sanatkârâne eser hitab eder. Bu çeşit eserler; sembolik, zihnî incelik isteyen, tasannu’ ürünü eserlerdir. Buna karşı halka yönelen, meselâ Karacaoğlan’ın şiiri gibi, realist-naturalist nitelik gösteren şiir, sanat sayılmaz. .... Ama tasannu’, sırf tasannu’da kalmamalı; lâtîf, nâzik, zârîf ve matbu’ olmalı, garâbete kaçmamalı, hayal gücüyle bulunmuş yeni buluşlarla “tâze” (orijinal) olup taklid olmamalı.
Sanatçılar, patronun gözüne girmek için başkalarından daha mükemmeli ortaya koyma çabasındadırlar, böylece patronaj sanat bakımından gerçekten olumlu bir rol oynar. Ama yukarıda belirttiğimiz gibi, bu sonuç; ancak patronun kendisinin sanat anlayışındaki düzeye, sanat zevkine bağlıdır.
Ne şanslı çocuk :)
Yükselebildiği raflardan kitapları hınzır hınzır gülerek alıp yerlere döküyor çocuk. Sonra merdiven yapıp daha üsttekilere çıkıyor. Kâh masa yapıyor, kâh park yapıyor. Her gün yeni bir şey. Oyun yaratmakta üstüne yok.
Ama illa ki ev.
Duvarlarını "Mesnevî"den yapıyor evin. "Binbir Gece Masalları"ndan. "Safahat" da var duvarda, "Uzun Çarşının Uluları", "Toplumun McDonaldlaştırılması" var ve daha başkaları.
Kapısı "Devlet Ana" evin. Penceresi "Gün Doğmadan". Perdesi "Huzur".
Çatısında "Asya'nın Kandilleri", "İsyan Ahlakı", "Şair ve Patron" yerli kiremitler gibi el ele vermişler, iç içe olmuşlar.
Bahçe de ağaçtan geçilmiyor. Kimler kimler! Başta dedenin "Gülşefdeli Yemeni"si elbette. "Tutkulu Sosyoloji", "İşaret Çocukları", "Vakti Kuşanmak"... Ahmet Mithat, Cihan Aktaş, Ali Şeriati... Arada da benim "Gramofonlar"...
Kimileyin sofra kuruluyor bahçede. Konuklar Turgut Cansever, Asaf Halet. Bazen İmam Gazali, bazen de İmam Rabbani katılıyor.
Komşusuz ev olur mu? Çocuk pencereye çıkıp bir Rasim Özdenören'e, bir Refik Halit'e, bir Malcom X'e laf yetiştiriyor. Canım! Hatta Hüseyin Su'yla bile yarışıyor. Güzelim!
Yine bir gün... Sabahın sekizidir. Kitaplığın önüne gelir. İndirir kitapları. Kapağına, resimlerine, kim bilir daha nelerine göre ayırır, gruplar. Yeni bir oyunun hazırlığı başlamıştır. Çocuk işte!
Sayfa 16 - Hece YayınlarıKitabı okudu
Mesihi gökten insen sana yok yer,
Yürü var gel Arab’dan ya Acem’den.
Sayfa 34Kitabı okudu
