Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Sürgün
nicedir seyduna'nın dağlarında kuşlar yerine
kurşunlar kanat çırpardı.
kurşun, kendi çığlığına uyanır,
kendinden utanırdı bu coğrafyada,
ki hiç sevmedi sesini, ismini...
ölüm arayan, ışığında oturur ağlardı.
ne zaman çığlık kopsa, bilirdi,
ardı derin susku kuyusu olurdu,
bir yaprakta olsun solumazdı hayat.
şehirleri birbirine
İnsan ve bakış açısı
Şairin, sizin bilge diye nitelendirdiğiniz, benim delilik dediğim seviyeye ulaşmam kolay olmadı dediği yer…
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
Şair Mesut Kılıçoğlu
Çanakkale’yi yazıyorum size,
Selâm olsun tüm şehidlerimize.
Anlatacağım yiğit Mehmetleri,
Ah be şiir 70 lik rakı gibisin
İçtikçe yazar kalem sevdikçe çoşar kelam
Sigara dumanı gibisin şiir
İçin için yakarsın
İnsanlar okusada seni
Şairin acısı yada sevdasısın
aşk bir erken didişme bir sorgu sualmiş de mezbele ve yaralıymış eski yaraların yeniden kanamasından...
Hiç bir yerde yok asaletin ibresi...
Bir adamın yüzünde yada yalana çok benzeyen bir doğru sözünde belki...
Saçlarının çevreminde ıslak bir beyaz kadının yüksek rakımlı göllerin buzul saflığında ve kokusunda çiçeklerinin kanır eşin...
Elbet şiir olacak şairin tesellisi ve en kötüsü bile işe yarayacak aşklaşmaların...
Yazana değilse bile okuyana faydalı...
Bak aynı başına gelmiş adamın benim başima gelen o da üzülmüş aynı benim gibi benimki daha acıklı değil onunkinden fiyakalı değil onun acısı benimkinden...
Sade güzel olan kelimeler....sade kelimeler....kelimeler...
Sen aşka aşıksın müsaitsin gördüğünü abartmaya...
Biz olsa olsa bir müddet aşklaştık aşkın aşık olmadık...
Bir elim sana uzanır öteki berikinin zaten elinde...
Bırak yoluma gideyim bildiğimce...
Yabancısı olduğum birsey değil yabancılar...
Baktım yerlisi yabancısı aşağı yukarı hepsi benzer... erkekler.....
Eğer bir söz bir ses bekliyorsan bu adamdan...
İçinde hiç göndermek isteği bulunmayan bir 'git'... lazımsa eğer...
İşte orda duruyor... ağzinin bir yerinde...
Almak istermisin dilini sokup aklımı...
Sana ait olan herşeyi bir nefeste...
Bir göz yumma anında...
Bir soğuk telefon konuşmasında...
Geri alabilirmisin...
Seni benden geri alabilirmisin...
Kovabilirmisin beni senden...
Sevgilim yoksa sen sevgilim olmayabilirmisin....
Dünya’da her şey ölçü üzerine yaratılmış. Hiçbir şeyde aşırıya gitmeyiniz sözü hep kötü negatif şeyler için gibi algılansa da, sevginin, fedakarlığın aşırısı da gün gelip yüreğine oturan bir taşa dönüşüp, parmağında kâğıt kesiği acısı bırakabiliyor. Belki de şairin dediği gibi artık Vefa sadece ‘İstanbul’da bir semt’ adıdır.
İyi geceler
Ne denir nasıl denir bilemiyorum.
Şairlerin beslendiği duygulardan en ağır basanı acıdır.
Acı kimisinin yâr acısı kimisinin ana acısı kimisinin ise değer verdiği birinin kaybıdır.
Şairlerin mutlu gözüktüklerine bakmayın, dilhunlardır onlar.
Bir yazarın veya şairin dünyasına girmek, ona tanıklık etmek cesaret ister.
Ve ben o dünyaya cesaret ederek girdim.
Ben bir şairim veya bir yazarım diyemeyeceğim. Alçak gönüllülük den falan değil, hissettiğim şeyi yazıyorum.
William Shakespeare'in bir sözü vardır; "Hissedemediğin bir şeyi anlayamazsın"
Her yazdığım satır, dizeler veya denemeler hatta romanım bile hissediğim duyguları barındırır.
Şairler acıya aşıktır. Yaşamın acısına aşıktırlar, ne kadar kabullenemeselerde...
Tekrar diyorum ben bir şair değilim yazar da değilim.
Ama kalem ve kağıt elime geçerse de yazarım.
Annem hep der " Yazarlık senin işin, mesleğin"
Konu çok sapmasın demek istediğim tek şey, hissedersem yazarım.
Bu birinin bana hissettirdiği bir şey olmak zorunda değil, o duygu gelir ve ben dökülürüm kağıda zaman mekan fark etmez.( Minik bir bilgi: Agatha Christie romanlarını yazarken küvetin içinde yazarmış😅)
-Lenciy
yüreğim
Bir çığlık işittim uzaklardan,
Bir yabancıdan fakat tanıdık bi yandan,
Yaklaştım ki gönlümün haykırışıdır, acılardan,
Ne dem uzak kalmışım ben ondan?
Gayrı kalemim yorgundur,
Kalemimin mürekkebi gönlüm, solgundur,
Yüreğim ezelden kor yangındır,
Yangınımın ateşi sebebi sevdam, dargındır.
Hangi şair hüznü garip bilmiş?
Hangi Mecnun ayrılığı sevmiş?
Acısı şairin ne zaman dinmiş?
Yüreğine mecnunun hasret ne dem sinmiş?
Kelâmı tükendi mi şairin,
Kaplar derin bir sukûnet,
Hüznü sardı mı yüreğin,
Gelmiştir vakti hasret...
@dr.günsarmalı
Oxu, tar səni kim unudar
Ürəyim dolur, nə zaman bu şeiri oxusam, duysam. Gözlərim məndən izinsiz Müşfiq için yaşarır. Bu tarın, şairin və bir millətin acısıdır, bu bir millətin öz, kökü, azadlığıdır
Oxu tar! Oxu Tar!
Nəğməni su kimi,
Alışan ruhuma çiləyim.
Ey geniş kütlənin,
Acısı-şərbəti,
Alovlu sənəti.
Bəs, görəsən şair nə üçün
Siz; şiir yazacak değil, şiir yazılacak bir hanımsınız"
Saçlarıma şekil verdirmek için Etiler’de bulunan Stüdyo Ulus’a gidiyorum. Kuaförüm Ersin Koç, saçlarımı tararken bana "Mezin, yan koltukta oturan bayan Şair Ümit Yaşar Oğuzcan’ın eşi" diyor.
MEZİN DEDEYİ
Bunu duyar duymaz, bir hamle yapıp şairin çok sevdiğim ‘Dağ Rüzgârı’ şiirini okumaya başlıyorum. ‘Kaderde senden ayrı düşmek de
Hiçbir yerinde yok asaletin ibresi
Sesinde kamaşmasında tensel bir büyünün
Atlas hani libas ve kuytu bakışlı mavi gözlerin
Sanki hepimize bütün şiirleri hala fısıldayan
Bir eski büyük şairmiş gibi
Aşk bir erken didişme bir sorgu sualmiş de
Mezbele ve yaralıymış eski yaraların yeniden kanamasından
Hiçbir yerde yok asaletin ibresi
Bir adamın yüzünde
Sevgilim Yoksa Sen Sevgilim Olmayabilir misin?
Hiçbir yerinde yok asaletin ibresi
Sesinde kamaşmasında tensel bir büyünün
Atlas hani libas ve kuytu bakışlı mavi gözlerin
Sanki hepimize bütün şiirleri hala fısıldayan
Bir eski büyük şairmiş gibi
Aşk bir erken didişme bir sorgu sualmiş de
Mezbele ve yaralıymış eski yaraların yeniden kanamasından
Hiçbir yerde yok asaletin ibresi
Bir adamın yüzünde