iki insan ayrılırken şefkatli konuşan taraf, aşık olmayan tarafmış. Ne kadar doğru geliyordu şimdi. Az daha şefkat gösterdi bana, az daha sevdi okşadı elimi, sonra doğruldu. "Gideyim ben." dedi. "Ama sakın üzülmek yok ha! Anlaştık mı?" "Anlaştık." dedim. O gitti her şeyimi alıp. Ben, kalan hiç'le kaldım.