“Sınıflandırılamaz olanın peşindeki yazarların genellikle eserlerini kurmaca ya da kurmaca dışı olarak tanımlayacak bir etiket yapıştırmaya neden mecbur bırakıldıkları üzerine kafa yorardık sık sık. İkimiz de insanların birbirinden ayırmaya zorlanacağı denli çok yönlü bir kitap yazma fikrine bayılırdık.” diyor patti smith sam shepard ile sohbetlerini anlatırken. aslında bu kitabı nasıl tanımlayacağımı düşünürken, sonlara doğru kitabını kendisinin tanımladığını bu satırlarla fark ettim: “sınıflandırılamaz olanın peşine düşmüş bir yazarın, birbirinden ayırmaya zorlandığım çok yönlü bir kitabı.”
patti smith dinlemeyi sevdiğim kadar, hatta belki daha fazla, yazılarını okumayı seviyorum. cümleleri ustaca kurmasını, yağmurlu bir havada sessizce yanında yürüyormuş gibi hissettirmesini. bir yandan hüzünlü, öte yandan umutlu dünyasını bize açmasını.
bu kez hüzün biraz çokçaydı. kaybettiği yakınları, özlediği anılar, gerçekleştirilememiş hayaller, insanlığa olan inancının sarsılışı.. yaşlılık.. polaroid fotoğraflar. hepsi beni hüzünlendirdi ama kitabın kurmacayla gerçek arasındaki sürreal yapısına kapılıp peşine düştüm. onunla birlikte yolculuk etmesem olmazdı. tam burada çevirmen seda ersavcı’ya da hakkını teslim etmek gerek, daha iyi çevrilemezdi.
sert kapaklı, şömizli baskısıyla kitaplıkta mutlaka yer alması gereken kitaplardan.
#kitapalıntıları
“Sam bana gözlerini ayırmadan bakıp istediğim her şeyi yapabileceğimi söyledi. O zamanlar hepimiz gençtik, genel fikir buydu. İstediğimiz her şeyi yapabileceğimiz yani.” 
Maymun Yılı 
Patti Smith
