Öldürmek, galiba yaratmaya en çok benzeyen şey.
Oysa Peder Adolf kafasında bu durumu bir türlü yerli yerine oturtamıyordu. O evin bir yerlerinde bir büyücü saklanıyor olmalıydı, ama kimdi bu?
Sevgi, dostluk, doğruluk, çalışma, başarı üzerine atasözlerimiz:
Baca eğri de olsa, Duman doğru çıkar.
Bıçağı kestiren kendi suyu, insanı sevdiren kendi huyu!
Bin dost az, bir düşman çok.
Dostun attığı taş, baş yaramaz.
Her şeyin yenisi, dostun eskisi.
Hasta ol benim için, öleyim senin için.
Bir mıh bir nal kurtarır, bir nal bir at kurtarır.
Dervişlik olaydı Taç ile hırka, Ben de alırdım otuza, Kırka.
Çıngıraklı deve kaybolmaz.
Gölgesinde oturulacak ağacın, dalı kesilmez.
ne verirsen elinle, o gider seninle.
Tarlada izi olmayanın, harmanda yüzü olmaz.
toprağı işleyen, ekmeği dişler.
Vicdan azabı dedikleri şey ancak bir hafta sürer.
Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı iş için kâfi mazeretler tedarik etmiştir ...
Ah, insanların kusursuzluğa karşı bu çılgınca merakı beni nasıl korkutuyor Madam, bilemezsiniz.
Mutluluğu hak ettiğimize inanmışsak küçücük bir şey bile bizi mutlu kılmaya nasıl da yetiyor.
''vaktim olsaydı daha kısa yazardım'' Anton Çehov
Âşık Veysel sazın bir perdesini tutar, parmaklarını fazla oynatmadan sazını çalarmış. Bir gün sormuşlar: “- Başka âşıklar sazın üzerinde gezinip duruyorlar çalarken… Sen ise bir noktayı tutuyor ve bırakmıyorsun!”
Veysel’in cevabı : “- Onlar benim tuttuğum yeri arıyorlar!”
Kısa ve öz yazmanın en güzel örneği.(bol bol okumak lazım)
Düşünce odur ki bir yol açar, yol odur ki bir gerçeğe ulaşır.
Sayfa 78Kitabı okudu
Artık kölelik hukuku yoktur,ama onun yerine kapitalizm gelişiyor
Şehirden, mücadeleden, hayatın günlük hırgüründen kaçmak ve çiftliğine sığınmak... Bu hayat değil bencillik, tembellik ve kendine özgü bir tür keşişliktir. Yararlıktan yoksun bir keşişlik! İnsana üç arşın toprak ya da bir çiftlik değil bütün bir yerküre, bütün doğa gereklidir; insana, sahip olduğu bütün yetenekleri, özgür ruhunda saklı özgünlüğü açığa çıkarabileceği kadar geniş bir dünya gereklidir.
Sayfa 288 - Bektaşi üzümü hikâyesinden
