İnsan dostluğunu, dostunu yüreğinde duyabilmeli. Ben Müslüm’ü hiç unutmadım. Ömrümün sonuna kadar da benimle, çocukluğumda yaşayacağından eminim. Biliyorum, yaşayanların yeri yeryüzüdür ve günle güneşle başlar, ayla biter. Müslüm içinse hayat, sonu olmayan bir gökyüzü gibi.
İLETİŞİM YAYINLARIKitabı okudu
“İnsanın gerçek yurdu çocukluğudur derlerdi. İnsan ömrünün sonuna kadar ona komşu olur.”
Sayfa 7 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kendinin ölüsü
"
Hayatımız cevapsız bir sedâ değil mi?
‘‘Mayası sevgidir bu dünyanın’’ derdi dedem
Peki doğarken hayata maya olur mu sevgi?
Ölümü kanıksayan insan
Silebilir mi yine de zihnindeki gömülmüş tüm hayalleri
Söyleyeceği her şeyi ölmüş insan
zamanın çukuruna gömebilir mi? Sözcüklerini
Ah!
Zaman bana yoksul
İçimdeki sesler kırgın
İçim
Siz farkında olmasanız bile yaptıklarınız, ürettikleriniz ve yaşamınızla insanları etkiliyor ve değiştirebiliyorsunuz. İnsan önce kendisinden yola çıkmasını öğrenmişse, dönüp yine kendine varıyor.
Sayfa 208Kitabı okudu
DİNLE İMANIM!
Dervişlik özüne hakim olmaktır,
Esir-i nefs olan derviş değildir.
Aşkı rehber edip hakkı bulmaktır
Keşkül, teber, asa , tığ, şiş değildir.
İbadet namına kalkıp oturma,
Bağırma, tepinme, göğsüne vurma,
“Yahü!” “Yahak!” diye köpürüp durma
Yalnız Yaşar Dede ve atı Narin
İnsan olmaya dair ne yaptıysam altında ezildim.
Baştan aşağı var ettiğim bir yıkıntı içinde yaşadım.
Beni görün, sevin ve duyun demekten bıktım.
Tek sığınağım, hayata karşı durmaya çalışan
yıkıntı bir beden ve yaralanmış bir kalp oldu.
Çöpe atılmış bir fotoğraf gibiyim insanların arasında
Bu hayatta ne yapmak istedimse hep enkaz oldu.
Kendim için her şey yarım kaldı,
bari ölümüm yarım kalmasını dedim.
Hayatta kalmaya çalışmak
ve hayatı tutunmakla uğraşmaktan
yaşamaya vaktim kalmadı.
Sayfa 43 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
