Hayat bazen yüreğinden tutar seni.. Yüreğin sancır, acına bir tarif de bulamazsın, yarana merhem de.. Oysa ne güzel bir söz düştü kitaptan damla damla yüreğime.. “Neyi bekleyeceğiz, Zeze? Gökyüzünden güzel bir bulutun geçmesini..” İşte tam da böyle bekliyoruz göğümüzün bulutunu, gönlümüzün umudunu.. Ve yüreğime yetemediğim yerde ümidiyle, umuduyla, yüreğimde açtırdığı güneşlerle gelenim de vardı hem benim.. Hani diyordu ya; “elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum..”diyebilene, “bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz..” dense de yürekten sarılanından alacağın cevap şu olmalıydı “gider gibi yaparız..” Ve elbet “Tesadüflere ihtiyaç var, plansız ve zamansız gelen güzelliklere..” Ve tüm bu süreçte sadece yaşantımızı dışarıdan görenler, “Gökyüzünün benim için ne anlama geldiğini anlayamazdı..” Oysa bizim; “gökyüzümüz mavi, umutlarımız beyaz..” Hisli bir veda..#ŞekerPortakalı..
