Zweig'ın yine genellikle çok beğenilen bir öyküsünü daha okudum. İncelemelere baktığımda psikolojik incelemelerin çok güzel olduğu, insanların duygularını ne kadar güzel çözümlediyse bu sefer de bir köpeğin duygularını ne kadar güzel anlattığı belirtiliyor. Ben ise bu kitabı bitirdiğimde Sweig'ın hiç bir zaman köpek sahibi olmadığı fikrine kapıldım :) Çünkü kitaptaki köpeğin duyguları sanki bir insana ait gibi; kendini beğenmişlik, kibir, kin, intikam.. Oysa köpek sahipleri bilir ki bu hayvanlar anlık yaşıyor, ufak şeylerle seviniyor, hemen üzülüyor ya da tehlike anında anlık sinirleniyorlar. Hayatlarında plan, program, intikam duygusu yok. Bu nedenle üzgünüm Zweig, ilk defa bir kitabını beğenemedim. Anlatım çok hoş, akıcı, merak uyandırıcı ama içindeki duygu anlatımı doğru değildi.
915.jpg){kind=small}
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
