Hayatımda okuduğum hem dram dolu kitaptı. Şimdi düzelecek her şey dediğim anda her şey yeniden tepe taklak oldu. Resmen ah yapma olamazla geçti bütün kitap. Bu kadar dram ruhuma fazla.
Sağlıklı bir ortamda gelişen kişinin İç Çocuğu sağlıklıdır; gelişim devresini aşama aşama sağlıklı olarak tamamlamış olduğundan kendine özgü gerçek bir kişiliği vardır.
O kadar ağır geldi ki bence benim tarih anlamında bilgi eksikliğimden kaynaklı olabilir. Kendimi ders kitabı okuyor gibi hissettim. Belki de ders kitabıdır. Bu yüzden yarım bıraktım üzgünüm. Bir kitabı yarım bırakınca kendimi çok kötü hissediyorum ama daha fazla dayanamadım
Sanırım benimle alakalı ama bu kadar karmaşanın,olayın olduğu; akışı yakalayamadığım hikayeleri sevemiyorum. Bu hikayede benim için yorucu ve akışı anlayamadığım bir kitaptı. Maalesef sevemedim :(
ray bradbury'nin önsözünde dime novel diye bahsettiği eseri. bradbury' nin bu kitabı yazmaya karar vermesine neden olay ise şu: bir gün bradbury ve arkadaşları yolda yürürken polis tarafından durdurulurlar. polis onlara ne yaptıklarını sorar, "ayaklarımızın birini diğerinin önüne koyuyoruz" diye cevap verirler. polis tekrar aynı soruyu