Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan Benimle meydan oku her çaresizliğe Benimle uyu, benimle uyan Birlikte varalım onüçüncü aylara Ben bir Eylül, sen Haziran...
“Biraz sonra mektuplarınla resimlerini tutuşturacak bir kibrit çöpü gibi çekiliyorum hayatından. Her şeyiyle onu sana bırakıyorum. Hayatın senin olsun, istersen hayatım da. Ama sen kendinin bile olamıyacaksın artık… Ben yaşadıkça, adım söylendikçe… Seni bensizliğe ve kendimi sana mahkum ediyorum…”
İstanbul,
Haziran Eylül 1962
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan,,
Benimle meydan oku her çaresizliğe..
Benimle uyu, benimle uyan...
Birlikte varalım onüçüncü aylara
Ben bir eylül, sen haziran...