Konuş, konuş bre zindik!..
Konuş dinsiz imansız!.. Konuş.
Konuştu:
-Sayın büyüklerim, sevgili hemşerilerim. Bizim başımıza her ne kötülük gelmişse bilgisizlikten gelmiştir. Biz bilgisizlikten çok çektik, daha da çekmekteyiz. Cami yaptıralım diyorsunuz. İyi, hoş... Başüstüne yaptıralım. Ama cami ne gerek? Kasabamızda cami yok mu? Cemaat dolup
Sayfa 192 - Nesin yayıneviKitabı okudu
Şimdi mebusluk kuyruğunda sen ben kavgasına düşmeyelim. Bu Zübük namussuzundan kurtulmanın bitek yolu var: Bu alçağı mebus yapıp başımızdan savalım da, kasaba halkı da kendine gelsin. Hele bir mebus olup gitsin de bela, varsın sonra Ankara'yı birbirine katsın. Ne halleri varsa görsünler. Bizim çektiğimiz yeter oldu. Biz bu herifi mebus çıkarmazsak, başka türlü başımızdan savamayız.
Sayfa 195Kitabı okudu
İniyorum kulelerinden katil
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor
açılıyor leşlerin, atmıkların cesurane
canlıların korka korka uzandıkları zemin
ağzımda kef
iki gözIerimde mil
iniyorum kulelerinden
- Ağa, sen ne nüfusu istiyorsun yahu, dedi, senin oğlan ölmüş...
Babam şaşırdı:
- Aman o nasıl söz, benim oğlan işte burda, yanımda...
Memur, defterdeki kayıttan babamın künyesini bir daha okumaya başladı.
- Senin adın Reşit mi?
- Reşit...
- Babamnki de Mehmet mi?
- Evet, o da doğru.
- Hacer’le evlenmişsin, Emin adında bir de oğlun olmuş.
- Evet, doğru.
- Kayıtta hepsi doğru da, bitek Emin’in öldüğü mü yanlış? Kayıtta ölü, biz ölüye nüfus veremeyiz.
Ben ağlamaya başladım. Babam kızdı,
- Sus ulan, dedi, defterin ölü demesiyle adam ölür mü?
- Memur, ölmüşüm diyor ya...
- Varsın desin. Sen benim dediğime bak.
- Sen, “O herşeyi bilir, devletin koca bir memuru" dedin ya baba...
Ben daha çok ağlamaya başladım.
