Bazen hayat sadece elindekileri değil..
İçindekileri bile alır senden!
ve ait olmadığını hissettiğin mekanları,
ve insanları çekmek zorunda bırakır seni..!
Çekip gitmek,
bırakıp gitmek istersin..
Ama öyle düğümlenmiş,
ve kalındır ki bağların..
“Mecburiyet” der, “Hayat şartları” der çekersin..
ve vazgeçtiklerin arasına;
Önce kendini eklersin.
Hz. İbn-i Abbas (r.a) diyor ki: Ben bir gün Nebi (sav)’in terekesinde idim. Resulullah (s.a.v) şöyle buyurdu: “Ey evlatçığım! Sana bazı kelimeler öğreteceğim. Allah-u Teâlâ’yı muhafaza et ki, Allah da seni muhafaza etsin. Allah-u Teâlâ’yı muhafaza et ki, O’nu sana yönelmiş bulasın. İstediğin zaman yalnız Allah’tan iste. Yardım dileyeceğin zaman
"...Sen evvelsin, Senden önce hiçbir şey yoktur. Sen âhirsin, Senden sonraya hiçbir şey kalmayacaktır. Sen zahirsin, Senin üstünde hiçbir şey yoktur. Sen batınsın, Senin dûnünde hiçbir şey yoktur. Bana borçlarımı ödemeyi nasip eyle ve beni fakirlikten müstağnî kıl."
(İbn Ebî Şeybe, "Dua", 23,No: 29304; İbn Hıbbân, "Ed’ıye", No: 966)