Alttan üstten darbe
Anne baba seni eleştirir iyi işler yapmadın evliliğin başarısız , çocukların başarısız
Çocukların seni eleştirir , anne babalık yapamadınız
Ne yapmalı
Tanık koruma programı gibi bir programa dahil olup kaybolup gitmeli mi
Kendimi zaman kapsülünden çıkarılmış gibi hissediyorum (2018-2024)
Burada bıraktığım eski beni biraz düşününce aklıma sadece bu geldi.
Can Yücel
Davet
"şunları bir araya toplayayım.
Bir güzel muhabbet edelim" diye düşündüm.Mutfak işinden de anlarım.
Donattım sofrayı.
Sorun çıkmasın diye susuluyor ama can çıkıyor sonra!
Deprem zamanında aile apartmanının çatılı park ve oturma yerinde 9-10 aile birlikte kalmıştık. O durumda ve o kadar zamana rağmen bizleri ev sahibi, kendilerini hâlâ misafir sanan bazı dayımgiller vardı. Bu farkı rahatsızlık olarak algılamayın. Fazla rahatlıktan geliyordu.
6-7 ay geçince bazıları evlerine geçti, evi yıkılanlar da çatı altında
Yaşardım,
O kadar sevdim ki seni,
Senle en baştan bin defa daha tanışırdım.
Ettiğimiz her kavgayı tekrar tekrar eder tartışırdım,
Bu sefer alttan alırdım, bilirdim üzmemek gerek sevdiğini.
Dinlerdim anlattığın her hikayeyi tekrar tekrar,
Bakardım gözlerinin ışıltısına saatlerce hiç durmadan.
Sana anlatırdım kendimi hiç sıkılmadan,
Dinlerdim
Aşkım Miracım Olsun; Aşkıma Şahit Ol Allah’ım!
Dünya müminin zindanıymış,
Bunaldım bu zindandan Allah’ım!
Yüreğimdeki sevgini öyle büyüt, öyle büyüt ki,
Yüreğim artık bu dünyaya sığmaz olsun…
Aşkım miracım olsun Allah’ım, aşkım miracım olsun!
Kalbim bir Burak’a dönüşsün ve beni alıp sana getirsin.
Yedi kat göğü aşkınla aşıp huzuruna varayım,
Huzurunda başımı secdeye koyayım,
Sonsuza dek hep
Günaydın. İnsanın belirsiz ve çaresiz kalmasından kötü pek az şey vardır. Ne fena... Nermin Yıldırım'ın dediği gibi: "Ama sanırım en kötüsü beklemekti. Ne beklediğini bilmeden beklemek." Çaresizliğin de belirsizliğin de uçup gittiği bir gün olsun sevgili okur. Var olun.
Nermin Yıldırım 
Nermin Yıldırım - Ev 
Ev
Hep Kitap, s.49-51
Ballı'nın Masumluğu da insanlarda yok yüzünüze vuramıyor diye mi?
Bu gördüğünüz minnoş yaratık ile yürüyüşlerimizde tasmasız -fotoğrafta olduğu gibi- oluşu garipseniyor ve aylardır peşimde oluşu da.
İlk gördüklerinde "Kedi besleme kızım, bunlar nankör hayvanlar. Köpek gibi sadakatli değiller." diyenler vardı. Ben de "Kendi gelip beni buldu. Vereceğim yemek varken vermezsem asıl nankör ben olurum. Çünkü bizim türümüz çıkar için onları evcilleştirdi. Şimdi fareler azaldı diye yüz mü çevirelim?" dedirttiler -her zaman alttan alan bir sabırlı değilim- en son. Sus pus olduklarında yürümeye devam ettik. "Ballı, nankör olmak,
belki senin fıtratında olabilir ama ben seni yine de seviyorum. Şu tipinde insanların tatlılık yerine nasıl nankörlük gördüğünü de anlamıyorum. İnsanlar da hep iyi değil ama her yerde "İnsanlar iğrençtir ve beyinleri samanla doludur." dediklerini görmedim. O kadar pisliğe bilinçli bulanmışken nasıl sizin bu bilinçsizliğinizi büyütüyorlar anlamıyorum. Ve siz hep olduğunuz gibisiniz ama onlar öyle de değil. İnsanlar biraz şey..."