İbrahim Sadri
İSTANBUL'A KAR YAĞIYORDU
Yetmiş dokuzun kışıydı,
Sertti, soğuktu
İstanbul'a kar yağıyordu...
Kömür yanıyordu sobalarda
Geceleri polisler, bekçiler oluyordu...
Bir de biz oluyorduk
Özlemini Yüreğime Sarıyorum
bir okyanusun en derinliklerinde
mavinin içinde boğulur gibi sevdim seni
ve en çıkmazında
en uzun yolu yürür gibi
çelikten daha sert
A. CAHİT ZARİFOĞLU
"Koşullar ağırdı...
Ve ben seni o zamanlarda da seviyordum..."
İnsan, sevdiği kadar yaşıyor işte. Asırlardır aradığı huzuru istiyorsa, sevecek evvela. Yeryüzünü mesela! Zeytin ağaçlarını, ulu dağları, bir başka insanı sevmeyi bilecek: Her koşulda, amasız... Bu yüzdendir ki Zarifoğlu, "Koşullar ağırdı ve ben seni o zamanlarda da seviyordum." der
Bir Yudum Kitap
İnsan, sevdiği kadar yaşıyor işte. Asırlardır aradığı huzuru istiyorsa, sevecek evvela. Yeryüzünü mesela! Zeytin ağaçlarını, ulu dağları, bir başka insanı sevmeyi bilecek: Her koşulda, amasız... Bu yüzdendir ki Zarifoğlu, "Koşullar ağırdı ve ben seni o zamanlarda da seviyordum." der. Bu sabah, her şeye rağmen bir seveceksiniz sevgili okur, sonra bir yaşamak doğacak. Var olun.
Bir Yudum Kitap
İnsan, sevdiği kadar yaşıyor işte. Asırlardır aradığı huzuru istiyorsa, sevecek evvela. Yeryüzünü mesela! Zeytin ağaçlarını, ulu dağları, bir başka insanı sevmeyi bilecek: Her koşulda, amasız... Bu yüzdendir ki Zarifoğlu, "Koşullar ağırdı ve ben seni o zamanlarda da seviyordum." der. Bu sabah, her şeye rağmen bir seveceksiniz sevgili okur, sonra bir yaşamak doğacak. Var olun.