Vakitlerden akşam
Yine karanlık puslu sokaklar
Elimde eski bir fotoğrafın durur
Sol elimde sımsıkı sardığım papatya solmuş
Seni beklerken ıslanmış saçlarım
Sıcak bir çocuk gülümseyişi gibi beklemek
Seni
Seviyorum diye kırılmış kalbim, taa derinlerde
Sen varsın diye söküp atmayışım!
Cüzdanımda eski bir vesikalığın kalmış
Sarılır dururum her gece yatarken
Islatırım yastığı, yorganı hatta fotoğrafı
Ama hâlâ güzel gülüşün kaybolmaz durur üzerinde
Vakitlerden akşamsa eğer
bir çay demler senli benli anıları hatırlar dururum
Her yudumda gidişini her içişte seni sevişimi hatırlarım
Ve her nefeste şunu haykırırım:
Yüreğimin öyle bir yerindesin ki kimsenin gücü yetmez seni oradan almaya,
Bırakmam!
Eğer bir gün vakitlerden akşamsa
Ve sen de özlediysen beni
Çık gel…