Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o kuvvetin de mahvolduğu vakitlerdir ki, onun yerini alan dokunaklı bir sessizlik en şiddetli acıyla dökülen gözyaşlarından daha yürek sızlatıcıdır.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Kesinlikle..
Galiba ruhun heyecan ve ıstırabında bulduğu en büyük teselli, anladığı en güzel lisan, şiirden sonra musikidir..
Sayfa 53Kitabı okuyor
Bu fani dünyada sonsuz olmaya layık ne kadar ân ve saniye vardır?
Çocuklardaki o masum sevgi...
Lâtife:
-Ben burada seni dolaba saklarım. Seni kimse bulup götüremez, diye cevap verdi.
Bir çocuğun bir çocuktan yardım umması diğerinin insan sevgisine açık olan küçücük sevgi dolu arkadaş kalbinin yönlendirmesiyle tek kurtuluş çaresi olarak "Ben seni dolaba saklarım." yolundaki masum ve koruyucu teklifini işitmek ne etkili şeydir!
Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşısında vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar bizde o gücün de mahvolduğu vakitlerdir ki onun yerine geçen etkili bir sessizlik en şiddetli acı gözyaşlarından daha çok gönül yakıcıdır.
İnsan derin düşünceler içinde kaybolup gittiği zaman hiçbir kelimenin anlatamayacağı ruha karşı şimşek gibi açıldığı anda biten sonsuz bir gülümseyiş ebedi olmaya lâyık değil midir?
Hiç şüphe yok ki o merhametli bakışlar bu küçüğün dertli kalbine ilaçtan daha faydalı bir çareydi.
"İnsan hayatın bölümlerinin hangi devrinde olursa olsun anneye karşı daima çocuktur. Gerçekten mertçe bir yaratılışa sahip bir erkek ağlayışı kadar kadında merhamet duygusunu hareketlendirecek bir şey düşünülemez. Özellikle o kadın anne olursa"
Zira bu genç zihin , iki gün evvelki mutlu bir günü böyle matemli bir geleceğin takip edeceğini anlamaktan âcizdi..
Sayfa 51Kitabı okuyor
Zavallı hafıza ..!
Günden güne yok olduğunu hissettiğimiz vücut denilen şu toprak yığıntısının üzerinde durmadan sonsuzluk için çalışır durur.. Hüzünlü bir bakışı senelerce muhafaza eder.. Bir sözü, bir tebessümü yıllarca saklar..
Sayfa 45Kitabı okuyor
Üzerinde, hüzün saçan ayın donuk ışığından başka bir renk olmayan o çehrede, bütün elem ve ıstırapların sükunet bulduğu, bütün sevda ve elemlerin söndüğü görünüyordu.
Acaba Nil'in bu müthiş, bu öldürücü girdap ve selleri bu zavallı Dilber'i, bu talihsiz esiri nereye götürüyordu?
Sayfa 110Kitabı okudu
"Ne büyük bir keder... Ne büyük bir kalp kırıklığı."
Bir çocuğun bir çocuktan yardım istemesini, diğerinin insanlık sevgisine açık olan küçücük, sevgi dolu arkadaş kalbinin yönlendirmesiyle tek kurtuluş çaresi olarak, "Ben seni dolaba saklarım," yolundaki masum ve koruyucu vaadini işitmek ne dokunaklı şeydir!
Celal Bey, Dilber'in ellerinden tutarak:
-Üşüyor musun? Bu hafif rüzgar çiçeklerin nefesidir. Sana dokunmaz değil mi?
-Hayır. Bana bu manzara, bu büyüklük dokunuyor.
Sayfa 59Kitabı okudu