Insan hayatın hangi devrinde olursa olsun anneye karșı daima çocuktur. Gerçekten mert bir yaradılıșa sahip bir erkek ağlayıșı kadar, kadında merhameti körükleyecek bir șey düșünülemez. Özellikle ve özellikle o kadın Anne olursa...
Ne kadar dokunaklı bir sessizlik. Ne kadar derin bir içe dalıș...
-”Bu yatağı aşağı indirin de ben sizin esiriniz olayım. Sana su taşırım. Bebeklerini giydiririm. Odanı süpürürüm. Beni bırakma,” dedi.
Sayfa 20Kitabı okudu
Zavallı çocuklar! Sizin o mini mini elleriniz birkaç asırdan beri insanlığın altında inlediği esaret zincirlerini kırmak için değil, belki kendiniz gibi küçük kuşları, güzel çiçekleri okşamak içindir.
Sayfa 21Kitabı okudu
Ağlamak, uğradığımız felâketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır.
Sayfa 24Kitabı okudu