insanın kendine benzeyen bir kendiyle yaşaması zor
dil bilmezsin, din bilmezsin, iz bilmezsin
kendin kendinin kendinde açtığı izlerle yaralarla boğuşur durur
kanaya kanaya boğar insan kendini kendinde
sızmaz da, konuşmaz da ulan ağzından tek bir laf çıkmaz
boğulur boğulur boğulur
iki aynı yönde gitmekte ısrarlı bir tren değildir ki ruh ile beden
sığmaz insan raylara (sigarasını üfledi)
ama gider gider gider hiçbir yere gidemese de.
(İsmail Sertaç Yılmaz)
Ahmet Ümit'in kitapları daha önce de film yapıldı, dizi yapıldı. Bence bu kitabı da güzel bir film olabilir. İlk okuduğum zaman da bu hisse kapıldım, şimdi yine gözüm takıldı kitaba, yine düşünmeye başladım niye çekilmiyor diye. Bir ara haber bile çıkmıştı film haklarının satıldığına dair ama çekilemedi gitti.
İlahi! Hamdini sözüme sertac ettim, zikrini kalbime mi'rac ettim, kitabını kendime minhac ettim. Ben yoktum var ettin, varlığından haberdar ettin, aşkınla gönlümü bi-karar ettin. İnayetine sığındım kapına geldim, hidayetine sığındım lutfuna geldim, kulluk edemedim affına geldim.
Şaşırtma beni doğruyu söylet, neşveni duyur, hakikati öğret. Sen duyurmazsan ben duyamam, sen göstermezsen ben göremem, sen bildirmezsen ben bilemem, sen söyletmezsen ben söyleyemem, sen istemezsen ben isteyemem, sen sevdirmezsen ben sevdiremem. Sevdir bize hep sevdiklerini, yerdir bize hep yerdiklerini, yar et bize erdirdiklerini!
İlahi! Hamdini sözüme sertac ettim.
Zikrini kalbime mi’rac ettim.
Kitabını kendime minhac ettim.
Ben yoktum var ettin,
Varlığından haberdar ettin,
Aşkınla gönlümü bi-karar ettin.
İnayetine sığındım, kapına geldim,
Hidayetine sığındım, lutfuna geldim
Kulluk edemedim, affına geldim.
Şaşırtma beni doğruyu söylet,
Neş’eni duyur hakikati öğret.
Sen duyurmazsan, ben duyuramam
Sen söyletmezsen, ben söyleyemem
Sen sevdirmezsen, ben sevemem.
Sevdir bize hep sevdiklerini
Yerdir bize hep yerdiklerini
Yâr et bize hep erdirdiklerini...
-AMİN-