Kitabı bitirdiğimde, kapağını kapattığım anda dilimden dökülen “vayyy beee” sözcüğü oldu. Götürüp kitaplığıma bıraktığım da tekrar bir vay be dedim. Sen ne güzelsin, siz ne güzelsiniz, sizin sevginiz ne güzel dedim. Mucize bu. Sevgilerde, mucizelerin en güzelini okudum ben dedim. Allah için sevmelerin sonu ne de güzel. Temiz sevmek, dokunmadan, kirletmeden, sevdiğin için arayışa girmen, ve sonunda kavuşman.. Seyyah gibi sevmeler anca Fesleğen gibi hanımlara yakışır.. Böyle bir hikayemizin olmasını istiyorsak; Fesleğen gibi güzel kalıp, güzel sevip, Seyyah gibi güzel adamlara denk geleceğimize olan inancımızı yitirmememiz gerekiyor.. Bir de dilimizden duayı eksik etmememiz gerekiyor..
Unutmayın; bazı hüzünlü hikâyelerin sonuna efsunkâr bir huzur yazar Allah ..
