Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Bu Kitabın Ardından
Düşünüyorum hala. Sevginin üzerine yazılacak ne çok şey olduğunu. Edebiyatı bir kenara koymalı, o sevginin üzerine yazılacak hep bir şeyler bulur. Ama böylesine bilimsel yaklaşmak ( benim tabirim ile bilimsel) , öncesinde beni ürküttü. Kitap bitti, ben ise ardından kendimi daha çok sevmeyi öğrendim. Sağlıklı ve düzgün sevmenin ilk kuralı buymuş aslında, kendini sevmek. Kendimizi sevmemiz için başkalarını sevme arayışı bir son bulmalı diye düşündüm kitap bittikten sonra. Bizi kendimize sevdirecek başarıların peşinden koşuyoruz belki de. Oysa kendimizi sevsek, koştuğumuz başarıları yürüyerek de elde edebiliriz belki. En büyük engel, kendimize sınır çizmek. Bu sınırın ilki ve en tehlikesi de, kendimizi sevmek için nedenler aramak.
Elif Gibi Sevmek 2
Nasılda bir rüya gerçekle iç içe,gerçekle muhabbet eder gibi yaşanır ki?
İnsan sevmeye rüyalarında da devam eder mi?
Rüyada da olsa vuslata şükreder miydiniz?
Bu ayrılık dünyasında,
bir ayrılığa sımsıkı sarılıp,yaşayabilir miydiniz?
Bir ayrılık kazılsa,
içine atlayıp örter miydiniz üzerinizi?
Yağmurun bulutlardan,
Yaprakların ağaçlardan,
Kamışların sazlıklardan,
Gündüzlerin gecelerden
Ayrılığı bu dünyada,
Elif;
Ayrılık imtihanlarının bir perde,
Hakikatin ise
Rabb'e bir yol olduğunu öğretmişti... Sonra döndüm bir baktım ki o kokunun ikinci sahibide var okumalara doyamıyorum Hikmet anıl'ı birde kitabın altını çizmekten boş alan kalmadı hep yaz hikmet anıl sen hep yaz
Üzerine çok şey söylenecek ama söylenecek herhangi bir kelime olmayan konu ‘Kadın Cinayetleri’. Kitabı okurken hep tanıdık hikayeler ama duygular alışılmadık. Çoğu yerde nefesim kesildi, çoğu yerde gözlerim doldu ama hep bir kızgınlıkla okudum. Kitap bitince neye kızdığımı düşündüm. Sanırım sevmek ne demek bunu anladığımızda bazı şeyler çözülecek. Bu sadece bir kadın ve bir erkeğin birbirini sevmesi değil babanın ya da annenin çocuğunu sevmesi bir çocuğun annesini yada babasını sevmesi, eşlerinin birbirini sevmesi, bir hayvanı sevmek gibi. Bir çocuğun erkek ya da kız olsun fark etmez ilk önce sevilmek ve sevmenin ne demek olduğunu anlaması lazım. Her hikayede çaresizlik ve aynı son. Her olayda söylenen sözler aynı ama sonucunda yapılan bişey yok. Cezalar caydırıcı olmalı bir şekilde korumalıyız, korunmalıyız. Cinayetin hiçbir bahanesi olmaz!
Umarım herşey bir gün son bulur…
Sevmek ne güzel bir kelime, içi doldurulduğunda. Hayatta bunca olumsuzluk ve acı varken sevmeye devam edebilmek büyük erdem. Doğuştan aile bireylerine duyulan sevgi için çaba sarfetmediğimizi düşünsekte o bile bir inanç ve isteğin ürünüdür. İnsan bazen daha şanssız da olabiliyor bir çok sebepten dolayı ailesinde sevgiyi çok pratik edemememiş olabilir. Yazara göre sevmek bir sanat ve yeterli özen gösterildiğinde öğrenilebilir ve her insanın hayatına alınabilir.
Gerçek sevgi nedir, yanıldığımız durumlar nelerdir ve sevmek sanatı nasıl öğrenilir yazar hayatı boyunca bu konuya hep önem vermiş ve bu güzel kitap tüm bu birikimin ürünü olarak ortaya çıkmış.
Kitap daha evrensel bir bakış açısı kazandırmaya çalışıyor ve satırlar arasında sürekli sevgi sözcüğünü duymak insana güzel bir enerji veriyor, umut aşılıyor.
İyi hissetmek için okunası bir kitap.
Geçmişin karanlığına saplanmış beyaz bir ışık gibiydi adam. Sönse kaybolacak, yansa içindeki enerjisi bitecekti.
Sırtında taşıdığı yüklerin kamburlaştırdığı yorgun bir vicdanı, kalbinde nasır tutan şefkatin dikenli telleri vardı.
Güvenmek onun için iradesizlik, maskesini çıkarmak güçsüzlüktü, ta ki hayatına o girene kadar…
Rüzgar Esme’yi öğrenene kadar!
Diliyle dünyasını başına yıkacak kadar gözü kara, varlığıyla ona cenneti armağan edecek kadar huzur kokan
kadın…
Merhametsiz bir adamın kalbine hapsolmuş bir güzellik…
Güzel bir kadının duvarlarına çarpmaktan yorgun düşmüş bir adam…
Geçmişin pislikleri, amansız çıkagelen düşmanlar ve onca şeye rağmen sevmeyi öğrenmeye çalışan iki kırgın yürek…
Sevmek; öğrenilebilir mi? Büyük hataların telafisi yoktur, peki Özlem Tekin’inde dediği gibi...
Aşk; her şeyi affeder mi?
Karşımıza çıkan engellerle yüzleşmeyi ne kadar ertelersek zorluklar da o kadar büyür ve çoğalır; başka bir deyişle, bir problemi kendinle ne kadar sürüklersen, o kadar ağırlaşır.
*
Eğer sever ve affedersen mutlu oluşun, çünkü ancak böyle yaparak sen de sevilir ve affedilirsin. Sevmeden affedemezsin, çünkü hiçbir bağışlama, sevginin büyüklüğünü
