Avlanan yerine avcı olmamızın amacı sadece kendimizi korumaktı.
Sayfa 211Kitabı okudu
Evet, yapacaktım bunu. Küçük İsa beni neden
sevmiyordu? O ki, doğduğu ahırda bulunan
öküzü ve eşeği bile sevmişti. Ama beni, hayır.
Belki de, şeytanın vaftiz çocuğu olduğum için
benden öç alıyordu. Ama Luís hak etmişti bunu,
çünkü o bir melekti. Gökyüzünün melekleri
ondan daha tatlı olamazlardı…
Nisâ
يَٓا اَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذ۪ي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَث۪يراً وَنِسَٓاءًۚ وَاتَّقُوا اللّٰهَ الَّذ۪ي تَسَٓاءَلُونَ بِه۪ وَالْاَرْحَامَۜ اِنَّ اللّٰهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَق۪يباً
Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan; ikisinden
"Yemin ediyorum ki alacağım o otomobili. Gerekirse adam öldüreceğim, çalacağım."
İçimde konuşan küçük kuşum değildi: Yüreğim olmalıydı bu.
Evet, yapacaktım bunu. Küçük İsa beni neden sevmiyordu? O ki, doğduğu ahırda bulunan öküzü ve eşeği bile sevmişti. Ama beni, hayır. Belki de şeytanın vaftiz çocuğu olduğum için benden öç alıyordu. Ama Luís hak etmişti bunu, çünk o bir melekti. Gökyüzünün melekleri ondan daha tatlı olamazlardı...
Ve gözyaşlarım acınacak bir biçimde akmaya başladı.
"Zezé, ağlıyorsun..."
"Geçer. Nasılsa ben, senin gibi bir kral değilim. İşte yaramazın tekiyim. Çok kötü bir çocuğum, evet; çok kötü bir çocuk... Başka bir şey değil."
Sayfa 47
Muhterem Bennet
Yıkılan Bir Duvarın Altında Kalarak Ezilen Çocuğu Nasıl Hayata Döndürdü?
Keşişler, ihtiyaç hasıl olduğu için, her zamankinden yüksek bir duvar inşa etmekteydi. Hücresinde dua etmekte olan Tanrı’nın adamına görünen eski düşman, hakaretamiz bir üslupla, ona keşişlerin yanına gideceğini bildirdi. Tanrı’nın adamı keşişlerini uyarmak, şeytanın aralarında olduğunu söylemek için davrandı, ama kötü ruh duvarı yerle bir etmişti bile. Saray mensubu bir adamın oğlu olan çocuk yaşta bir keşiş duvarın altında kalıp ezildi. Keşişler, duvarın yıkılmış olması bir yana, genç biraderlerinin ölümüne fazlasıyla üzüldü ve hemen Bennet’e haber verdiler. Bennet çocuğun kendisinin getirilmesini emretti. Çocuk öylesine ezilmiş ve sakatlanmıştı ki, onu torbayla taşımak zorunda kaldılar, çünkü kemikleri de kırılmıştı. Tanrı’nın adamı çocuğun hücrenin zeminine, duaya durduğu yere yatırılmasını söyledikten sonra herkesi hücreden çıkardı ve kapıyı arkalarından kapattı. Ah o tuhaf mucize! Onun bir saat içinde kendine gelip sağ salim işine dönmesini sağlamıştı ki, duvar inşaatı tamamlansın ve eski yılan Bennet’e karşı muzaffer olmasın.
