“hadi birlikte sigara içip dertlerimizden kurtulalım, şeytan götürsün hepsini.”
BEZDİRENLER DERGÂHI
Herkes gelip geçer,
Geçene kadar ruha işkence eder.
Tomarla sersemlik,
Kalıp gibi oturan gereksiz şatafat.
Herkes bomboş bir bedenden ibarettir,
Kafasının içinde bir pamuk tarlası var.
Gereksiz bir bencillik alır,
Kitap, insanı israfa yöneltir: Kitap aldın, yanına kahve, sigara, atıştırmalık.. Gitti mi cüzdan?.. 😆
Gözler puslu kalbim yorgun günlerden hep Çarşamba benim için saatse sabah dokuz ve akşam on gibi, hep yazdan sonbahara dönen bir havayı yaşıyorum renkler gri zaman zaman turuncuyu da andırıyor gibi ama hep mutsuz bir turuncu hiçbir ayda gölgemi göremiyorum. Güneş sırtıma vuruyor gözler donuk hisler kirli mutlak yaşam ve fani Dünya arasındaki bekleme odasında sigara içiyorum yine bu akşam üstelik külleri dünyaya püskürtmekten müthiş bir haz almaktayım. Bizler mutsuz ailelerin mutsuz çocuklarıyız dünyaya püskürttüğümüz küller rüzgarla yüzümüze çarpıyor. Üstelik hepimizin külleri birbirinden farklı, sigarayı bitirmiyoruz biz kendimizi bitiriyoruz. Kimisi sigarayı yakarken, kimisi kendisini yakıyor. İşte o zaman küller rüzgarda savruluyor, ebediyete gittiğimiz belli değil, belki de tanrının varlığı bile meçhul? ama inanmak istiyoruz görülmek duyulmak istiyoruz işte size değil bize sesleniyorum bizler de tanrının külleriyiz.
Yine sana
ben aşkı sulardan bilirdim
suları gözlerinden
şimdi aşkı kötürüm bilen sular adına
bir kez daha sana
yine yeniden sana...ben aldanırdım,
şehir aldanırdı
gülümseyişin değdiğinde sokağımıza...
bayramı bekleyen çocuklar gibi
dikizlerdik yolları
bilmezdik akrepler büyütürmüş gülüşlerin
bir rahibin gözlerinde kalmış cüruflar
çamura bulardı sıska