Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha ,ağladım .
Kaç şiir , Kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Sonra gittin.
Beyaz bir küf büyüdü evde , tersten yağan kar gibi.
Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.
Çocuk oldum sonra ağladım,yağmur bile beni ayıpladı.
Söz dedim,söz verdim.
Yüzüme bir daha çiçekli masa örtüleri sermeyeceğim.
Sokakta kuş ölüsü bulmuş çocuk gibi ağladım.
Söz dedim, söz verdim.
Yüzüme bir daha çiçekli masa örtüleri sermeyeceğim.
Söz dedim,söz verdim.
Ruhumu gömdüğüm yer hâlâ belli .
Güneşi özledim,sonra seni.
Sonra gittin.
( Didem madak)