Yani diyor ki: Kendini bil, kendin gibi yaşa; yapmak istediğini yap..
Öyle körü körüne bağlanmak kolay değil aşka,
Geçeceksin kendinden ya da hayatta.
Öyle alışmayacaksın sevdaya,
Yeri geldiğinde atlamasını bileceksin daldan dala.
Bakmayacaksın ardına,
Çekip gitmesini düşünmeden yapacaksın.
Öyle Günler Gördüm Ki
Öyle günler gördüm ki, aydın gökler kararıp
Bahtım bir bulut gibi üstüme çöker oldu,
Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,
Hayaller alev alev beynimi yakar oldu.
Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp
Yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.
Her sabah ilk ışiklar gözlerimi oyardı,
Uyanan taş duvarlar iniltimi duyardı.
Öyle günler gördum ki,
Acısını yaşa, öfkeni yaşa. Ve seyret. Kendini engelleme. Öyle suyun üstünde akan yaprağa bakar gibi bak, seyret. Uzanıp onu çalışmaya kalkışma. Kendini suçlama. Olacak olandan kaçamazsın. O nedenle hiçbir bastırma kendini, baskılama. Çünkü insanın bastırdığı duygunun esiri olur.
Cahit Zarifoğlu
Ellerim acıyor yine
Annem kızacak, ağlayacak sabah olunca
İçimin nasıl acıdığını ise kimseler bilmeyecek
Ellerim acıyor yine
Ellerim acıyor yine
Erkeklik kötü, erkeklik yalan söyleyememek
Hissetmediğini hissetmiş gibi yapmamak kötü
Ve sonunda delirmemek harikulade
Ellerim acıyor yine
Ellerim ki nasırlı biraz helal kazandı
Ellerim ki babamı kabre koydu
Ellerim acıyor ben kendine acımayan adamım
Bu yaşa gelmek bile öylesi zordu
Ellerim acıyor
Ellerimi öpüyorum ellerim benim
M.İlhan Genç
Denizler yitirmiş maviliğini,
Gökyüzü yasa bürünmüş,
Dokunsan ağlayacak gibi bulutlar.
Yer yüzü denen kara Parçası adı gibi kapkara. Bereket pınarlanı kurumuş,
Susuzluktan kınımakta. Ellerimizle kazdığımız mezarlara Bakıp bakıp isyan eden nankörlerdi ruhu Kimi önce itsek, kendimizi Buluyoruz toprağın bağrında...
Acını yaşa, öfkeni yaşa.
Ve seyret.
Kendini sakın bastırma!!
Öyle suyun üstünde akan yaprağa bakar gibi bak, seyret...
Cahit Zarifoğlu
Acı kahve tadında
Hayalini yaşa
Yaşamak adına
Yaşa can ...
Her türlü zorluğa rağmen
Zengin fakir bir sokakta
Isıtacak odun altından değerli
bulamazken üşüyen ateş
Çaresizlik akan kan
Vaktiyle bir Atsız varmış var olsun!
DAVETİYE
Ey Benito Musolini! Ey gayet yüce,
İtalyanlar başvekili muhterem Düce!
Duydum ki, yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların yeşil Bosfora.
Buyursunlar... Bizim için şavaş düğündür;
Din Arab'ın, hukuk sizin, harp Türk'lüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
Hem karadan, hem denizden
Kanla Kirlenmiş Evrak
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Aşklarım, inançlarım işgal altındadır
tabutumun üstünde zar atıyorlar
cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır
toprağa sokulduğum zaman çapa vuran adamlar
denize yaklaşınca kumlar ve çakıl taşları
geçmiş günlerimi aşağılamaktadır.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Ve rüzgar buruşturuyor polis raporlarını
kadınlar fazlasıyla günaha giriyorlar
bazı solgun gömleklerin çözük düğmelerinden
çelik tırpan gibi silkiniyor çocuklar
denizin satırları arasında.
Gece arsızca kükrüyor paslı beyninde şehrin
küfre yaklaştıkça inancım artıyor.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim.
İsmet Özel
Kanla Kirlenmiş Evrak
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Aşklarım, inançlarım işgal altındadır
tabutumun üstünde zar atıyorlar
cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır.
toprağa sokulduğum zaman çapa vuran adamlar
denize yaklaşınca kumlar ve çakıltaşları
geçmiş günlerimi aşağılamaktadır.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Ve rüzgâr buruşturuyor polis raporlarını
kadınlar fazlasıyla günaha giriyorlar bazı solgun
gömleklerin çözük düğmelerinden çelik tırpan
gibi silkiniyor çocuklar denizin satırları arasında.
Gece arsızca kükrüyor paslı beyninde şehrin
küfre yaklaştıkça inancım artıyor.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve simdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim.
Neden olmasın
Hiç görmediği birini özler mi insan?
Neden olmasın.
Hani şu sözleri ile
dokunan insanlar var ya.
Hani şu aşka inanan.
Ama başka şehirlerde
farklı rollerde olan insanlar.
Özlenmez mi ?
Bitti
Ve Bitti!
Bitmesi gerektiği gibi.
Derin yaralar açarak bitti.
Küçük bir umut tohumu bile
Bırakmadan ardından,
Yıkık dökük bir harabe
Bırakarak gitti..
Benim bittiğim yerde,
Sen yeniden Doğ be Adam!!
Benim karanlığım senin ışığın olsun.
Benim kaybolduğum kuytularda,
Senin yolun hep açık olsun.
Ben ikimiz için de yas tutarken,
Sen bir bebeğin gülücüğünde yaşa!
Benim gözlerim ayriligin yasını tutarken,
Sen tebessumlerinle baharı kondur çehrene..
Ben ikimiz içinde ağlarım.
Ben ikimiz içinde yas tutarım.
Ben ikimiz içinde yanarım.
Saclarimda Ruhun, emanetin..
Sende kalbime İyi bak..
dkendis Zeynep
Kanla Kirlenmiş Evrak
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Aşklarım, inançlarım işgal altındadır
Tabutumun üstünde zar atıyorlar
Cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır
Toprağa sokulduğum zaman çapa vuran adamlar
Denize yaklaşınca kumlar ve çakıltaşları
Geçmiş günlerimi aşağılamaktadır.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Ve rüzgâr buruşturuyor
Sürgün
nicedir seyduna'nın dağlarında kuşlar yerine
kurşunlar kanat çırpardı.
kurşun, kendi çığlığına uyanır,
kendinden utanırdı bu coğrafyada,
ki hiç sevmedi sesini, ismini...
ölüm arayan, ışığında oturur ağlardı.
ne zaman çığlık kopsa, bilirdi,
ardı derin susku kuyusu olurdu,
bir yaprakta olsun solumazdı hayat.
şehirleri birbirine