Mel
@siirvari
Şiirleşelim,
Şiir gibi yaşayalım
26 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Seni ben nasıl sevmem
.
.
Vakitsiz birer ölüm sanki geceler
Bir bakımlık ay düşüyor herkesin payına
Ve hiç dönüp de soran olmuyor
Eklenen hangi düşler bir sonraki sabaha
.
.
Tekin Gönenç
Çağrı
Gün uzun türküsünü bitirdi
Karlı dallara yürüdü karanlık
Yalnızlık çekilmez bu vakit
Delirdi denizde yosun çayda balık
Gel artık
Gülten Akın
GÜVERCİNİN RUHU
Âh, bir güvercin gibi kanatlarım olsaydı
Uçar ve huzurlu olurdum
Çünkü şiddeti ve kavgaları gördüm
Bu dünyada çok acı çektim.
Bu dünya gebe ve haksızlık doğuruyor
Allah'ım, senin gücün ve senin huzurun dışında
Nereden sığınak bulurum?
Eğer şafağın rüzgarlarına asılsam ve denizin derinliklerinde yaşasam
Yine de elinin ağırlığını üzerimde
Okur Takip Önerileri
Gece Görüşmesi
.
.
Hiç düşündünüz mü
Yaşamın kederli maskesinin gölgesi altında
Yüzlerini gizleyen
Sizler
Bu üzücü gerçeği?
Bugün yaşayanların
Bir başka dirinin posasından başka, bir şey olmadığını?
Sanki ilk gülüşünde
Yaşlanıp gitmiştir bir çocuk
Ve nasıl güvenebilir şimdi bu yürek
-Bu asıl sözleri değiştirilmiş, bu bozulmuş mezar yazıtı-
Bu yasa kesmiş saygınlığına
Kendisinin?
Belki de var olma alışkanlığı
Ve yatıştırıcılar
Çoktan tüketmiştir insanın
Saf ve yalın iskeletini
Belki de ıssız bir adaya
Alıp götürmüşlerdir
Ruhlarımızı
.
.
Furuğ Ferruhzad
Ne içindeyim zamanın
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpâre, geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında.
Bir garip rüyâ rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgârda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.
Başım sükûtu öğüten
Uçsuz, bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş;
Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim...
Ahmet Hamdi Tanpınar
Akşam ve Develer
Böyle yalçın dağlarda sessiz dolaşanlar kim
Köyler, ufka dizilen tozlanmış birer resim
Yollar, köyleri saran eskimiş çerçeveler...
Sesler çıkmadan söner paslı çıngıraklarda
Yassı tabanlarını sürükler bir kenarda
Boynu kısa develer, boynu uzun develer...
Günle birlikte erir uyuklayan mor dağlar
Ekilmemiş tarlalar, çalı bitiren bağlar
Döker her kalbe kırık bir lambanın isini...
Adımlar derinleşir renklerin vedaında
Bir dua okur gibi gezdirir dudağında
Deveci türküsünü, yolcu sevgilisini...
Sabri Esat Siyavuşgil
Annabel Lee
Senelerce senelerce evveldi
Bir deniz ülkesinde
Yaşayan bir kız vardı bileceksiniz
İsmi; Annabel Lee
Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten
Sevmekten başka beni
O çocuk ben çocuk, memleketimiz
O deniz ülkesiydi
Madem İyisin
Anladık iyisin,
Ama neye yarıyor iyiliğin.
Seni kimse satın alamaz,
Eve düşen yıldırım da
Satın alınmaz
Anladık dediğin dedik,
Ama dediğin ne?
Arzularsın
Nadanı terk etmeden, yârânı arzularsın
Hayvanı sen geçmeden insanı arzularsın
“Men arefe nefsehu kad arefe rabbehu”
Nefsini sen bilmeden Sübhan’ı arzularsın
Sen bu evin kapusun henüz bulup açmadan
İçindeki kenz-i bipayan’ı arzularsın
Taşra üfürmek ile yalınlanır mı ocak
Yönün Hakk’a dönmeden ihsanı arzularsın
Dağlar gibi kuşatmış benlik günahı
Yeniden
parmakların bildiği var gücü gibi dizlerin
ve kemiklerin hafızasından ışıyan lamba gibi
derinin bile rengi var bu yüzden
unutmuyor yanık izini buz lekesini
sırtını duvara yaslamış
bir gün bir saatte bir köşede beklerken
içerden bir soru birden
her şeyin sonuna geldiysek eğer
nedir bu yenilik şimdi nedir
sözler uyurken gelecek kışın
Bilmeden
sabah bir sokağa daldım bilmeden
kışın baharına çıkardı
meğer son adresinmiş senin ben gelmeden
duvarda küskünlük saksıda çiçekte dün duygusu
bahçıvanı konuşturdum
ağaçların da huyu değişmiş sensizlikten
ben de bir iz aradım bir sır gezdim
bir ateşten geri kalan yanık gibi geçti gölgen ömrümden
https://1000kitap.com/yazar/i77639
Seni Beklemek
Seni bekliyorum.
Sabırla, inançla.
En karanlık anda bile aydınlanıyor dünyam bir gün gelecek olmanla.
Bunca meşgalenin arasında aklımın bir köşesindesin hep.
Gün batımının kızıllığında yudum yudum içiyorum sana özlemimi.
En güzeli bu belki de. Seni özlemek.
O buruk ama bir o kadar haz dolu içkinin tadına varmak yani.
Seni bekliyorum.
Sana
Kış Kahrı
aslında önce evleri sevmeye giderdi sesin
caddeleri sokak gibi sevmeye giderdi sesin
giderdin! ödü kopardı bütün eşyaların
sonra kuyu kuyu dolaştığım mahcup sular söyledi
yüzünüze güller
üzgün evler bozuk rüyalar
aslında bana herkesin uzağı var dendi
Yaşamaya Geldim
Yaşamaya geldim ben de dünyaya
Elimden kolumdan bağlama beni
Komşular gidiyor yıldıza aya
Dağların başında eğleme beni
Körpecik aklımı kandırma boşa
İnsanlar benzemez beyinsiz kuşa
Avareyim diye etme temaşa
Bir dilim ekmeğe bağlama beni
Mahzuni nedendir geri kaldığım
Hakkın olmayanı çalıp aldığın
Kimse bilmez kimin nasıl olduğun
Hastayım götürün sağlama beni
Aşık Mahzuni Şerif
"Biz hoş olduğu için şiir okuyup yazmıyoruz, insan ırkının birer ferdi olduğumuz için şiir okuyup yazıyoruz. Çünkü insan ırkının içinde coşkular vardır. Tıp, hukuk, işletme, mühendislik… Bunlar asil meşgalelerdir ve hayatı sürdürmek için gereklidir. Ama şiir, güzellik, romantizm, aşk. Bunlar, hayatı, uğruna sürdürdüğümüz şeylerdir.”
-Ölü Ozanlar Derneği