Kitabın son cümlesini okuyup içinden " Ah Charlie " demeyen var mıdır acaba...
Charlie Gordon hikâyesi öyle içten ki.. Bir yanda insanların sizi aptal olduğunuz için kullanması ve dışlaması diğer yanda ise onlardan zeki olduğunuzda size tahammül edememeleri o kadar gerçek ki.
Charlie'nin tek istediği şey insanlar tarafından sevilmekti. Bu yolda verdiği mücadele ve insan ilişkileri çok duygulu bir şekilde kaleme alınmış. Mutlaka okunması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum ve asla unutamayacağım kitaplar arasında yerini aldı bile.
Ve Algernon Charlie'nin biricik dostu.
+1 eklemek isterim çocuk yapıp o çocuğa gerekli eğitim, önem verilmemesi nasılsa büyüyor demek de milli servete ihanet topluma külfet. 3 çocuk değil 1 çocuk yapın ama o çocuğun duygusal, zihinsel, gelişimini sağlayın, maddi ihtiyaçlarını karşılayabilen anne baba olun kısaca ne çocuk ne anne baba ne de toplum ezilsin. Refah böyle sağlanabilir. Sevgiler nacizane görüşlerim. :)
Görüşlerinize katılıyorum. Her çocuğun en temelde sevgi ve ilgiye ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Diğer türlüsü zaten biyolojik donanım. Temel ihtiyaçlarınını sağlandığı her çocuk bir şekilde büyüyecektir. :)