"مِنَ القَلْبِ إلى القَلْبِ سَبِيلٌ. "
...
Dünyanın çeşitli kargaşası içinde kendi kabuğumuza çekilip, yalnızlığı sevmek bizi konfor alanımızda tutuyor çoğu zaman etrafımızdaki insanlara aldırmadan tenha bir yaşamın peşinde koşuyoruz...
Fakat bazen unutuyoruz insan kelimesinin "nisyan" olduğu kadar "ünsiyet" kelimesinden türediğini...
Unuttuklarımizi hatırlamaya ihtiyacımız var...ve dahi severek hatırlamaya ihtiyacımız var.
Bı eli tutmak, manevi olarak bır kalbe tutunmak insanın tek başına kendi karanlığında çırpınmasından çok daha kolay ışığı görmesine vesile olabilir.
Belki de bu sebeple korkmadan, incitmeden, incinmeden,dünyevî çıkarlardan uzak bi sevgiden beslenmek hepimize şifa olacak..
Bu demek değildir ki etrafımızda kalabalıklar çok olsun...
Bilakis kalbimize baharı getirecek sessiz sakin hayırda kurulmuş bağlarımız çok olsun..
De ki;
"Rabbimiz! Unutur veya yanılırsak bizi cezalandırma!"
t.me/ihyakampi