Şairler ezelden önceki dönemde ölümlülerin kaderinde olan sevgilileri yazan kader kalemine gönderme yapmayı severlerdi.
Sevgililer seçkisinden seni seçtiğinde, İlahi Kudret’in kalemi göğsüme seni çizdi.’
Sanki sevimli yaratıkların resim ve betimlemelerinin oldugu bir ezeli kitap varmış da Kalem de bu yaratıkların en başlarını şair içm seçip kopyalıyormuş gibi böyle söyler Fuzülî. Ayrıca Fuzülî 'ezelin yazarlarınjn âşıkların kaderini siyah bir renkle” yazdığı kanısındaydi.“ Bir başka deyişle “kara talih" kötü şans ve mutsuzluk anlamına geldiğinden âşıklar mutsuz olmaya mahkümdur. Bu bağlamda Farsçı olmasa da en çok ele alınan dizelerden biri üslubuyla nesillerdir tercümanları şaşırtan Galib’in Dîvân’ının ilk dizesidir. Bu Urduca şiirler seçkisine alışılageldiği üzere Allah’ı methetmek ya da Yandan’ın engin irfanına hayranlığını dile getirdiği dizelerle başlamak yerine şöyle der:
Nakş faryddî hey kiskî şühî-i tahrir ka?
Kagidi hey pîrehen her süret-i tasvir ka?
Tasarım hangi yazarın saygısızlığından şikâyet eder? Tasarımdaki her biçim kâğıttan bir gömlek giyer!“
Yazan kalem siyah
Benim kaderimi
Kimseler anlamaz
Perişan hallerimi🍁😢
Yazan kalem siyah benim kaderimi,kimseler anlamaz perişan halimi.
Ben; vatanın dört bir bucağında, on yedi yıldır alnının akıyla Türk Milletinin hizmetinde şerefli bir öğretmen olarak çalışan ben; on yedi yıldır ne kendi şerefine, ne vatanın ve milletin şerefine kendi aczi dâhilinde leke sürdürmeyen ben; şerefi, haysîyeti, adı aylardır darağacında sallandırılan ben; yâni bugün artık her iki mânâda adı çıkmış ve
Nitekim Allah-ü Teâlâ Kehf sûresi yüz dokuzuncu âyetinde: “Ey habibim, onlara de ki: Eğer bütün denizler, Rabbim Teâlâ’nın, Kur’ân manâlarını, ilim ve hikm etli sözlerini yazmak için, mürekkeb olsa, o mürekkeblere o denizler gibi bir mürekkeb daha eklense, rabbimin kelimeleri bitmeden, onlar tükenirdi.” buyuruyor.
Bunun misali şöyledir ki,
Dücane Cündioğlu ELİF ŞAFAK -AŞK KİTABI ÜZERİNE
Aklın kaleminden kırk kurallı aşk
— "Mevlâna.... İslâm âleminin Shakespeare''i!" (s. 38)
Başka bir zaman olsa, bu denli bayağı bir benzetmeyle karşılaştığım daha ilk anda muhtemelen elimdeki kitabı -bir daha açmamak üzere- kapatır ve bir kenara koyardım.
Bu sefer öyle yapmadım. Bir lâ havle çekip bu bayağılığın altını çizdim, sonra da