Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Cenk Çakır
Cenk Çakır
@slanski17
İnstagram:cenk017
Müh.
Çanakkale/Biga
Çanakkale, 28 Mart
443 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Barbar kavramı...
Eserin hemen hemen her yerinde cokça geçen ve biz Türkler için kullanılan ‘barbar’ kelimesinin nereden ve nasıl geldiğinin araştırılıp kullanılması gerekirken, bu kavramın sadece bizim için kullanılması ve Nobel Ödül’ü alan bir yazarın bu kelimeyi kullanması çok can sıkıcı.
Eserin içeriğinden bahsetmeyeceğim. Ama Kavimler Göç’ ünden sonra, bizim iteklediğimiz şimdiki İskandinav ülkelerinin kaba, pis insanları için Roma tarafından kulanılan bu kavramın bize yakıştırılması yanısıra yazarın kullanması da cabası. Özellikle Batı Avrupa’ nın düzenini bozan Balamir’ in, Ostrogotlar ve Vizigotlar’ı ötelemesi ve bu kavimlerin İtalya kuzeyine inmesiyle birlikte barbar kavramı ortaya çıkmış ve bize atfedilmiş, sonucunda da tüm tarihte bu kavram bu şekilde kalmıştır.
Okuduğum bu yanlı kitaplardan dolayı, bundan sonrası için Nobel Ödül’ü alan yazarları eserlerini okumayacağım. Hepsinde bir çarpıtma. Malum bizde de var bir tane.
Uzun zamandır polisiye - gerilim okumamıştım. Grange ile eski günlere dönmek güzel oldu.
Özellikle 2. Dünya Savaşı zamanı içerisinde kurgulanan eserler bana daha bir okunası olmakla birlikte, daha bir sürükleyici gelmekte. Glenn Meade' nin Sakkara' nın Kumları, Kar Kurdu ve Brandenburg eserleri gibi çok operasyonel ağırlıklı olmasa da, daha çok toplama kampları ve ırk kavramı üzerinden bir eser olmuş. Sonuna doğru bir aksiyon bekliyorsunuz ama beklentilerin uzağında bir bitiş olmuş. Yine de okunası ve sürükleyici.
Şimdiden herkese mutlu seneler..
Abdülhamid mi, Kızıl Sultan mı?
Öncelikle belirtmeliyim ki; eserde ne günümüzdeki sevenleri tarafından Batı karşıtı (Elçi tokatlayıp, ajanları sarayından kovan...) Abdülhamid, ne de muhalifler tarafından ‘’kan kusturan’’ düşünceye olabildiğince müdahale eden hatta hiç tahammül edemeyen, jurnallerle birçok aydını sürgüne gönderip, bilinmeyen!! şekilde ölmelerine neden olan (Namık Kemal, Mithat Paşa gibi...) bir ‘’Kızıl Sultan’’ var.
Yazar, Fransızcayı çok iyi bilen, alkoller arası kardeşi Murad kadar olmasa da iyi, bilmem polisiye yazarına Mecidiye nişanı gönderecek kadar sıkı bir polisiye okuru, sarayında opera ve tiyatro için ayrı bir sanatçı grubu olan, ülkede Batı tarzı reformlar yaptığı, kız okulları açıp, demiryollarını getiren, diğer yandan da Osmanlı’yı parçalamak isteyen dış mihraklara!! karşı ümmetini bir arada tutmak ve “şeyhülislamlar, müderrisler, tarikatlar, şeyhler” in tepkisini çekmemek için görünüşte İslâmcılığı benimseyen bir padişah portresini bize sunmaktadır.
Ancak şu bir gerçektir ki, Batı tarzı bir eğitim almış ve o kültürü tanımış padişah hiçbir zaman halkını o şekilde görmek istememiş, her zaman halkını yönetmek, istibdat altında bulundurmak istemiştir.
Okur Takip Önerileri
Orada olduğunuzu varsayarak okuyun.
Soykırım ile ilgili sayısız eser kitap, makale okumuş, belgesel veya film izlemiş olabilirsiniz. Artık bazı şeyleri görmek, duymak istemez "yeter artık" diyip her şeyi biliyorum da diyebilirsiniz. Herhangi bir şeyin tartışıldığı ortamda bile en kötücül, en berbat örnekler hep bu kamplar üzerinden betimlemeler yapılarak verilmekte, kötülüğün en uç noktası hala akıllara kazanmakta olan bu kamplardan artık bir şey duymak istemiyorum da diyebilirsiniz.
Ancak hayatta kalmak için çalışan, savaşan bu insanların bir amacı vardı içlerinde umutları, bitmek tükenmek bilmeyen ümitleri. Bu yüzden belki okumak istersiniz.
Yokluğun, sefaletin, vefanın ve vefasızlığın anlamını her bölümde daha net hissettiğiniz, ten renginin, dilin, dinin ne kadar gereksiz olduğunu, hakaretlerin, ötelenmenin, baskının, bir insanı nasıl daha çok azimli hale getirdiğini, insanın ayakta kalması için aslında kimseye muhtaç olmadığını göreceğiniz zorlu bir hayat mücadelesi.
Toplumsal değerlerin olmadığı, sınıf farklılıkların, eşitsizliğin, kimlik karmaşasının tüm eserde hissedildiği, inişli çıkışlı, bir anlatım olmamasına rağmen, tansiyonun hep üst düzeyde, belli coğrafyalarda süregelen zulümüm ve haksızlığın hep var olduğunu bizlere tekrar tekrar hatırlatan Salim'in hikayesi.
Kimin için, ne için yaşamak...
Aile üyelerinin çoğunu savaşta bir şekilde kaybetmiş arkadaşlarıyla birlikte toplama kamplarında geçirmiş olduğu günlerde, neden ve nasıl yaşanması, kimilerini pes ettirip intihara sürükleyen, yaşam sevinicini kaybettiren acılarla nasıl baş edilmesi gerektiğini, kendi çektiklerinden ve o günlerde yaşadıklarını örnekleriyle anlatan, insandan insana hayatı anlamanın farklı yollardan geçtiğini, ayrıca bu anlamın o kadar da çok uzaklarda olmadığını, çok zor şartlarda dahi yakınımızda olabileceğini, küçücük şeylerde bile bir dayanak, destek olabileceğini söyleyen, bizlere gösteren bir eser.
Eserde Avrupa ülkelerinden daha çok Ortadoğu ülkeleri hakkında verilen bilgiler ilgimi çekti. Özellikle birazda içinde merak ettiğim ülkelerinin olması eseri almamın nedeni.
Diğer taraftan olayların kurgu olmaması benim için başka bir artı. Gezip görülen birçok ülkeyi bize tarih ve dille ilişkilendirip, özellikle gezileri sırasında tanık olduğu olayları da bizlere açıklaması da orada neler ile karşılaşacağımızı bize anlatması daha bir güzel.
İlber hocanın, içinde İsfahan, Venedik, Kudüs, Kırım, Tokyo, Bosna, Girit, Berlin gibi şehirlerin bulunduğu eserinde tarihi, sanatsal ve kültürel açıdan birikimlerini bulacaksınız.
Eserin 239. sayfasında İlber Ortaylı’ nın ‘’Ölçülü bir hayat yaşayın. Tüketmeyen, kirletmeyen bir hayat... Her esen rüzgarda savrulmayacağınız, düzenli bir hayat... Neyi öğreneceğinize, neyi yapacağınıza kendinizin karar verebileceği bir hayat.’’ dediği gibi, çok da geç kalmadan, planlı programlı, ne istediğini bilerek, merak eden, araştıran, soran insanlar olarak geçirilen bir ömrün boşa olmayacağını, bir şeyler yapmak isteyip, bir yerlerden bir destek bekleyenlerin, o aradığı gücü, desteği içinde bulabileceği bir eser.
Maddi ve manevi bazı olumsuz durumlar olmasına rağmen, umutla bakıyor herkese, her şeye. Karamsarlığa itmiyor bizi. Bir şişe su ile bile de gezebileceğimiz, bir şeyler öğrenebileceğimiz sokaklarımızın olabileceğini belirtiyor. Nice olumsuzluklar, yokluk içerisinde kurulan Cumhuriyetimiz ilk yıllarından verilen örnekler bunları destekliyor.
Eser, Mustafa Kemal Atatürk, Fatih Sultan Mehmet, Büyük İskender, Seneca, Dostoyevski, Tolstoy, Halide Edip gibi yazar, komutan, devlet adamlarının da bulunduğu ve bunların yaşantılarına da değinildiği söyleşi tadında.
Açıkçası eseri okuduktan sonra, plan konusunda daha özenli işler yapacağıma kendi kendime söz verdim. Boşa geçirilen her anın ziyan olduğunu düşünerek daha fazla uğraş ve çaba içerisinde kendime bir şeyler katabileceğimi anladım.
Son olarak İlber Hoca’ nın bir cümlesiyle bitiriyorum. ‘’Seneca yaşamın kısa olduğunu söylemez; olayların rüzgarına veya kötü alışkanlıklara kapılanların, yaşamaktan korkanların ve geçmişe takılanların onu kısalttığını söyler. İyi değerlendirirseniz yaşam uzundur.’
Turgenyev’ in kendi gibi tutuklanan veya sürgüne gönderilen, baskı altında yaşamlarını sürdüren ülkenin aydınlarının yazgısına odaklanarak yazdığı ve rüya ile gerçeklik arasındaki öykünün olduğu iki parçalık bir eser.
Her şeye sahip olmasına rağmen mutsuz olan Amerikalı milyonerin, hayatındaki eksiklikleri gidermek ve kendisini keşfetmek amacıyla bir yolculuğa çıkar. Hayatını sorgulamasını, kendisine ayar vermesini sağlayan bu seyahat belki de gerçekten O’ nu kendisine getirmiştir.
Savaşın bir toplumun, bir ülkenin, bir bireyin hayatını nasıl değiştirdiğini Stefan Zweig, Sahaf Mendel karakteri üzerinden bireysel olarak bizlere sunmaktadır. Savaş artık kapılara dayandığında artık hiçbir şey, ne Avusturya, ne Almanya, ne de Dünya için savaşın başladığından önceki gibi değildir tıpkı Sahaf Mendel’in hayatının da savaşın başlamasıyla değişmesi gibi. Eser de, bireyin yaşamının değişmesi üzerinden toplumun yaşamının nasıl değiştiğinin, muhteşemim üslup ve karakteriyle bizlere göstermekte, anlatmaktadır.
Üç bölümde de kitapların ön planda olduğu, paranın, tanınmanın hiçbir öneminin olmadığını, bilginin paha biçilmez bir şey olduğunu vurgulayan, bir yandan da altında yahudi toplumunun çektiği çileleri ve soykırımına da değinen bir solukta okuyacağınız bir eser.
Yazdıklarım, hislerim ve anlatmak istediklerimin yanında yetersiz. Esere ait düşüncelerimi tam olarak ifade edemediğimi öncelikle belirtmek isterim.
Eser, cehennem çukuru diye niteleyebileceğiniz yerde, çıkamayacağını bildiği için, kendini her türlü arzudan, intikam fikrinden, umuttan, anılarından soyutlamaya çalışan ama pekte başarılı olamayan, hayata tutunmak için ölüm sessizliğine, ölüm karanlığına kucak açan bir grup askeri anlatmakta. Hayatta kalmanın tek yolu her şeyi silip atmak. Tüm renkleri, yaşadığınız tüm güzel şeyleri, hücrenizde olmayan her şeyi yok saymak. Hiç olmamış kabul etmek. Sıfırdan başlamak.
“En sert, en dayanılmaz sessizlik, ışığınkiydi. Kuvvetli ve çoğul bir sessizlik. Gecenin sessizliği vardı, bir de hiç değişmeyen ışığın sessizlikleri de vardı. Uzun ve bitmeyen bir yokluk.”
“Ölenlerin çoğu açlıktan değil, nefretten öldüler. Kim duymak, insanı zayıflatıyor.”
Mustafa Kemal Paşa’nın “Çağdaş Uygarlık” hedefiyle birlikte bu hedefe ulaşmadaki düşünce biçimi çok önemlidir. Çağdaş Uygarlığı hedef yaptın mı, bir kere “Sürekli Devrim” olayını, onun mantığını kafana yerleştirmek zorundasın. Çünkü uygarlık kavramı dogmatik değil, diyalektik bir kavram. Devamlı bir şekilde karşıt dahi olsa, birleşerek, farklı
NeoTürkiye’nin Panzehiri Hafızadır!!!
Bir dönemin, özellikle bu sonuna çokta bir şey kalmadığının düşündüğümün dönemin olaylarının herkesin aklının bir yerinde olan ama hatırlamakta zorlandığı olaylarının sıralandığı bir eser.
Türkiye' nin ağır ve derin travmalara sokan bu olayların unutulmaması gerektiğini belirten, bu travmalardan yine bu olayları yazan, bize hatırlatan, hafıza yerine geçecek eserlerin olması gerektiğini söyleyen, hafızanın, toplumu, toplumsal dayanışmayı diri tutmada önemli bir yerde olduğunu, bu yüzden onu diri tutmamızı öğütleyen, birçoğumuzun unutamadığı olayları tekrar ayrıntılarıyla hatırlamak için okunması gereken bir eser.
Dil ve Bağımsızlık...
''Her Türk’ün temel ülküsü de Türk dilini yaşatmak, hatta bütün dünyaya yaymak olmalıdır.'' ilkesiyle yıllarca yurtdışında çeşitli ülkeler ve evrenkentlerde (üniversitelerde) eğitim veren, çeşitli konferanslara katılan, her gün biraz daha gerileyen bu medeniyetin, özellikle Amerika ve Avrupa'sında her türlü haysiyetsizliği
