Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Simay Gür
Simay Gür
@smaygur
Psikolog
Bülent Ecevit Üniversitesi’ Psikoloji
Hatay
27 Mart
237 okur puanı
Haziran 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sadece okuyup bitirmekle hayatınızdan çıkabilecek bir kitap olmamalı Cehenneme Övgü…
Gündüz Vassaf’ın kaleme aldığı bu kitapta hayata, kurulu düzene, yaptıklarımıza ya da yapmadıklarımıza dair o kadar derin cümleler var ki tekrar tekrar her okuyuşunuzda bakış açısınızı farklı yönlere kaydıracak nitelikte.
Yazı dilinin daha ağır olacağını, psikolojinin literatürüne kayacağını düşünmüştüm fakat hiç beklediğim gibi çıkmadı. Oldukça akıcı, düşünmeye sevk eden hatta bazen bir bölümü okuduktan sonra durup sadece düşünmek istediğiniz zamanlara sizi iten bir kitap.
Bakış açısını genişletmek isteyen herkesin okumasını mutlaka öneririm.
Yine güzel bir Livaneli klasiği olduğunu söyleyerek başlayabilirim yazıma. Fakat belki bundan öncesinde okuduğum ‘Son Ada’ kitabının harikalığı, belki kitabın içerisinde iki yazar oluşu gibi sebeplerden ötürü beğensem de beni kendisine hayran bırakmadı açıkçası.
Livaneli her zaman olduğu gibi bu kitapta da farklı bir üslup yaratarak iki kalemden romanı okumanızı sağlamış fakat bu bazıları için ne kadar cazip olsa da beni bir o kadar kitaptan uzaklaştırdı ne yazık ki diyebilirim. Önce kurgusal bir kısım okuyup sonrasında ‘gerçek’ olayları okumak beni yorarken sürekli neden kitabın bu şekilde ikiye bölündüğünü düşünmeme yol açtı.
Ayrıca her kitabında olduğu gibi bu kitabında beni hemen içine alan bir sürükleyicilik ile karşılaştığımı söylemem. Ortasına kadar okumakta ve devam etmekte güçlük yaşadığım anlar oldu diyebilirim.
Tabi ki Livaneli gibi harika bir yazarı eleştirmek bana düşmemekle birlikte olumsuz düşüncelerime ek olarak kitabının konusunun her zamanki gibi yine harika olduğunu söylemeden de edemeyeceğim. Sadece konunun işlenişi açısından kitabı kendime yakın bulamamış olabilirim. Ama kahramanların iç savaşları, bir düşünceden vazgeçiş ya bağlanışları yine çok güzel ve özel yansıtılmış. Farklı bir deneyim için okumanızı tavsiye ederim.
Livaneli’nin bir çok kitabını okudum ama gerçekten bu kitap Yahya Kemal’in de dediği gibi Livaneli’nin edebiyatın kapılarından girmesini sağlayan bir eser olmuş.
Kitabı elime aldığım ilk gün bir anda yüzüncü sayfaya geldim ve zamanın nasıl geçtiğini anlamadım desem yeridir.
Akıcılığının yanında gerçekten kendine özgü bir anlatıma sahip ki bu da kitabın sizi daha çok içine çekmesini sağlıyor.
Ayrıca kitabın konusu başlı başına bir harika diyebilirim. Bana Hayvan Çiftliği ve 1984’ü hatırlatan bu kitap siyasi bir içerikli ama okuması oldukça kolay.
Bir diktatörün, her şeyin yolunda gittiği bir adaya gelmesi ile başlayan romanımız başkanın siyasi ikna becerileriyle insanların fikrini ufak bir konuda değiştirmesiyle başlıyor ve sonuna kadar diktatörlüğün, siyasetin bir adayı, mutlu bir halkı nasıl bitirdiğini anlatıyor.
Beni etkisine alan, çok beğendiğim bir eser oldu, herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Okur Takip Önerileri
Başlamamla bitirmemin bir olduğu bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Okumadığım zamanlarda bile yer yer üstüne düşündüğüm, iktidar psikolojisini ve ‘köle’ psikolojisini çok güzel vurgulamış bir eser.
Kitaba başladığımda önce öyküleştirilmiş bir tarih kitabı sandım fakat ilerledikçe anladım ki bireylerin psikolojilerine derince bir bakış açısı sunuyor. Özellikle sarayda hadım edilmiş bir ağanın gözünden sunulan bu roman, olaylar ve durumlara bağlı olarak ağanın kendini bir anda nasıl yükselttiğini, bazen nasıl ezildiğini, yer yer çocukluğunda hadım edilmesinin yetişkin yaşamına etkisini, padişaha karşı değişen üç bakış açısını gözler önüne seriyor. Dolayısıyla siz de bir ‘empati’ davranışı içine girmekten kendinizi alamıyorsunuz.
Kitabının sonundaki söyleşi de Livaneli’nin de dediği gibi, kitapta tarih sadece bir arka plan. Aslında anlatılmak istenen insan psikolojisi. Çocukluğunda hadım edilmiş bir ağanın psikolojisi, çocukluğunda öldürtülmeye çalışılmış bir padişahın psikolojisi, iktidar hırsı uğruna oğullarını ve torununu ölüme göndermeyi göze almış bir validenin psikolojisi, insan canını hiçe sayan padişahın saraya hapsedilişinden sonra küçülmesinin psikolojisi, çıkarları uğruna davranan bir ağanın psikolojisi ve daha birçoğu gibi duygu değişimlerini hissederek okuyorsunuz.
Livaneli’nin harika bir başyapıtı olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Zülfü Livaneli kitaplarını her zaman seven ve okuyan birizi olarak heyecanla alıp okumaya başladığım bu kitabının bende bir ‘Serenad’ gibi etki bırakmadığını söyleyebilirim.
Kitabın birçok toplumsal soruna değindiği aşikar bir gerçek fakat bazı sorunların sırf yazılmak için konuyla bağdaştırılamadığını hissettim ne yazık ki. Dolayısıyla bu yapmacıklık hissi kitabın bende derin bir duygu bırakmasını engellediyse de Livaneli’nin kitabın sonundaki röportajında da bahsettiği gibi karakterlerin duygu aktarımı süslü cümleler olmadan eylemleriyle size empati kurdurtmayı ustaca başarabiliyor açıkçası.
Kitabın içeriğine gelecek olursak Mustafa ve Mesude’nin bir zamanlar yaşadığı acı evlat kaybı üzerine Mustafa’nın denizde bir göçmenin çocuğunu bulup evlat almak istemesiyle başlayan hikaye, akıcı, merak uyandırıcı, yer yer sizi karakterlerin davranışlarını sorgulatıcı cümlelerle baş başa bırakıyor.
Akıcılığından ödün vermeyen Livaneli’nin bu kitabının beklentilerimi karşıladığını söyleyemeyeceğim ne yazık ki.
İskender Pala ile beni tanıştıran bir kitap oldu. Üzerine meşhur Göbeklitepe’nin konu olması beni kitaba daha da yakınlaştırdı ve okumaya başladım.
Kitap ‘akşam yıldızı’nın gözlemlerini harika bir akıcılıkla anlatıyor. Ayrıca o dönemlerde olan yaşamı düşlerinizde bir yere koymanızı sağlıyor. Belki tam olarak böyle bir kitap yaşanmamış olsa bile, aşağı yukarı benzer şeyler yaşanacağını tahmin edebiliyorsunuz. Çünkü unutmamak gerekir ki insanın olduğu her yerde karmaşa hakimdir.
İskender Pala sizi ilk çağlara götürürken gerçekten içinde bulunduğunuz ‘an’dan çıkıp Sarıca’nın, Çira’nın, Tırnak’ın yanlarına gidiyorsunuz. Sanki onlara bir arkadaş, yoldaş oluyorsunuz. Tarih kitaplarında karşılaştığınız şamanlar, mande olarak; Göbeklitepe, Göbektepe olarak karşınıza çıkıyor ve kitabı elinizden bırakamamanıza sebep oluyor.
Göbeklitepe hakkında okuduğum güzel ve önerebileceğim bir kitaptı.
Kitabı okurken hem bilgilendiğimi hem hayatım açısından farkındalık kazandığımı hissettim. Aslında kimsenin tercihlerinin tamamen ‘kendi’ tercihi olmadığını, başta anne-babamız olmak üzere birçok etkenin hayatımız her alanında, belki de yiyeceğimiz yemeği seçmek gibi basit bir seçimde bile bizi etkilediğini çok iyi anladım. Fakat bu farkındalığı kazanmak kendi ‘çocukluk travmalarıma’ bakmama ve kendimi fazlaca sorgulamama sebep oldu. Alice Miller’ın da son sözünde belirttiği gibi, belki bir terapi etkisi sağlamasa da kitabı okuyan çoğu kişinin terapi alması gerektiği düşüncesine temas ettiğine eminim.
O kadar fazla duydum ki adını sonunda okuma fırsatı elime geçti.
Değişik, beklenmedik, sonu hüzün verici bir aşk hikayesi aslında. Dolayısıyla kitabın akıcılığı da kendiliğinden geliveriyor. Fakat bazen kitabı okurken olayların bağını kurmakta zorlandığım anlar oldu. Biraz karışık, hızlı bir anlatımının olduğu hissiyatına kapıldım. Onun dışında Bay Gatsby’nin aşkını okumaktan zevk aldım. Aşkından yaptığı gösteriş, sonunda ona ulaşması ama sonunun pek planladığı gibi gitmemesi… Hatta bu aşkın sonunun okuyucunun planladığı, istediği gibi gitmediğine de çok eminim. Fakat kim bilir belki de kitabı bu kadar çekici yapan, filmini çektiren, okunur kılan da böyle bir finaldir.
Yine hayran bırakan bir Zweig kitabı daha…
Üniversiteye yeni başlamış olan kahramanımızın büyümekle küçük kalmak arasındaki savaşını, duygu karmaşalarını, ani yükselişlerini, zaman zaman gelen memleket özlemini bizlere anlatırken Zweig, kitabının sonlarına doğru sizi ters köşe yapıyor. Aynı hayatın bizi her zaman ters köşe yaptığı gibi…
Uzun süredir okuduğum en akıcı kitaplardan biriydi, kelimenin tam anlamıyla elimden düşüremediğim bir gerçek.
Neden bu kadar bağlandığımı düşündüğümde Pemra Uğural’ın yazdığı bu kitabın o kadar hayatın içinden, o kadar günümüz ilişkilerini anlatan, gözler önüne seren ve üstüne üstlük aldatan-aldatılan psikolojisini, düşüncelerini açıkça gösteren bir kitap olduğu sonucuna vardım.
Oysaki hep sorarız ya aldatanın eline ne geçiyor ya da evli bir adamın sevgilisi olmayı nasıl göze alıyor gibi sorular. Bu sorulara karşı önyargınızı yıkacak, aldatanın neden iki taraflı vazgeçemediğini, karşı tarafları nasıl kendine bağladığını göreceksiniz.
Olay örgüsü aldatma üzerine kurulu olsa da ilişkilerde karşılaştığımız birçok şeyi, bazen kendi davranışlarınızı kitapta okuyor gibi oluyorsunuz.
Pemra Uğural ile ilk tanışmam olmasına rağmen kelimenin tam anlamıyla mükemmel analizler yaptığını düşünüyorum.
Güzel bir kitap olmakla beraber bana biraz türünün tekrarı gibi geldi. Daha farklı beklentilerle okumaya başlamıştım ama sonucun çok değiştiğini söyleyemicem. Okunabilir :)
Bipolar bozukluğa sahip bir psikoloğun hayattan vazgeçmeyiş hikayesi...
Yazarımız küçüklüğünden anlatmaya başlıyor hikayesini ve durulmayan kafasında neler döndüğünü. Tabi bipolar bozukluk tanısı almasıyla kafasının nasıl hiç durulmadığını daha da iyi anlıyoruz okurken.
Yaşadığı zorluklar, mani dönemleri, depresif dönemleri, psikolojinin içinde olmasına rağmen hastalığı ve ilacı bir zaman kabullenememesi, hayatına giren ve çıkan insanlar, bu sırada yükselen akademik başarıları... O kadar içten, o kadar yalın, o kadar açıklayıcı ki hayran kaldım.
Rahatsızlığa sahip olan kişilere farklı bir bakış açısıyla bakmamı sağladı. Sırf bu yüzden bile okunmalı. Çünkü önümüze geleni deli ilan ettiğimiz şu zamanda aslında deli kelimesinin ne kadar ağır olduğu sadece bu rahatsızlık için değil tüm rahatsızlıklar için anlaşılmalı.
Her hikayede kendinizden, hayatınızdan, duygu ve düşüncelerinizden bir parça bulacağınız bir kitap...
Yeşim Türköz ile ilk tanışmam bu kitapla oldu ve keşke daha erken tanışsaydım dedirtti bana. Farklı bir teknikle insanın bitmek bilmeyen isteklerini birden fazla hikayeyle sunmuş bize. Ve isteklerinizden bir parça var Büyü Dükkanına gelen her müşteride. Başta müşteriyle aynı duygu ve hisleri paylaşırken yaşlı satıcımızın akılcı konuşmasıyla ders verici hikayeler içerisinde buluyorsunuz kendinizi. Bazen sabırı, bazen hayata olumlu bakabilmeyi anlatıyor bizlere. Kendi hatalarınızı da fark ediyorsunuz bir yandan.
Mutlaka okunması gereken bir başucu kitabı :)
Tam bir hayat öyküsü... Bir yandan kurabiye verip mutlu eden hayat, bir yandan da yine o kurabiyeyi elinden almasını bilip süründüren hayat... Ve bunun güzelce kitaba dökülmüş bir hali.
Fugui, baş karakterimiz, kitap boyunca gençliğinden başlayıp günümüze kadar gelen bazı yönleriyle göz yaşartıcı bazı yönleriyle hafif tebessüm ettirici hayat hikayesini akıcı bir anlatımla sunuyor bizlere. Zaten anlatım akıcı olmasa bile Fugui’nin hayatı çok akıcı merak etmeyin.
Başlarda her şeye sahip olan Fugui’nin bu hayat hikayesi, her şeyi kumarda kaybetmesiyle başlıyor. Daha sonra toparlanmak için, tavuğunu kaza, kazını kuzuya, kuzusunu öküze çevirmek için, bir ömür boyu didinip duruyor. Ailesi de didinip duruyor aynı şekilde. Fakat hayat maalesef ki hiçbirimizin planladığı gibi gitmiyor, bunu en güzel bu kitaptan anlayabiliyorsunuz. Bir anda olur olmadık olaylar, ölümler, siyasi gelişmeler... Ufak bir taş parçası bile etkiliyor aslında hayatımızı.
Yaşamak, hayatla ölüm arasında kalmış bir adamın hikayesi, size hayatı sorgulatacak bir hikaye...
Kitabın ismi ilk gördüğüm anda çok ilginç gelmişti ve ilk defa detaylıca araştırmadan aldığım bir kitap oldu fakat ne yazık ki içeriğiyle aynı şeyleri hissettirdiğini söyleyemeyeceğim.
Yasakların devam ettiği şu pandemi döneminde gerçekten barda kitabın ana karakteri olan Dovaleh’in stand-up gösterisini dinliyor gibi oluyorsunuz, o atmosferi yansıtmayı yazar çok güzel başarmış. Fakat Yahudi kültürünü çok yansıttığı için kitapla aramda hep bir mesafe oldu, kaldı ki bir stand-up gösterisinden beklentim Dovaleh’in acıklı hayat hikayesi de değildi. Çok büyük ihtimalle kalkıp giden seyircilerden biri olurdum ama yarım bırakmak istemediğimden dolayı bitsin diye uğraştım.
Beklentilerimi karşılamadı, daha evrensel bir kitap olabilirdi diye düşünüyorum. Okuyacaklara olanlara da tavsiye etmiyorum desem abartmış olmam:)
