Semra Dönmez
@smrdnmz
Lisans
Sofya
İstanbul
28 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Zihninizin demir atmaya ihtiyacı vardır. Ruhsal acılarımızın çoğunluğu zihnimizin bir konudan bir konuya sıçramasından -ki bu son derece yorucu bir şeydir- ya da bizi mutsuz eden düşüncelerden ve duygulardan kaynaklanır. Zihnimizin bu tür bir davranış içinde olduğunu fark ettiğimizde ona nötr ve değişmez bir yere demir attırmamız gerekir.
Sayfa 64Kitabı okuyor
Benim özellikle faydalı bulduğum farkındalık tarifi meditasyon öğretmeni Guy Armstrong’a aittir: “Farkındalık ne deneyimlediğinizi, onu deneyimlediğiniz sırada bilmektir.” Farkındalık anbean bilinçlilik hali içinde olmaktır. Farkındalıkta özgürlük vardır çünkü dikkatimizi algılarımızı yorumlamak yerine onların akışına vermek, her bir anı taze ve canlı kılar. Farkındalık içinde olduğumuzda duyularımız adeta bayram yapar.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Mary Oliver “Duyarlı”
“Her gün beni
Mutluluktan neredeyse öldüren,
Ya da bir ışık yığını içinde kendimi kaybettiren
Bir şey görür ya da duyarım.
İşte ben bunun için gelmişim dünyaya
Bakmaya, dinlemeye…
Bu yumuşacık dünyanın içinde kaybolmaya
Kendimi tekrar ve tekrar sevinçle ve övgülerle eğitmeye.
Olağanüstü bir şeyden, korkunç, iğrenç ve abartılı bir şeyden değil,
Sıradandan, olağandan, en sönük olandan,
Günün bize sunduklarından bahsediyorum size
İyi kalpli bilge, diyorum kendime,
Bu öğretilerden sonra bilge olmayıp da ne yapacaksın,
Dünyanın engellenemeyen ışığı,
Okyanusun parlaklığı ve çimen kokularından
Oluşan bu yakarışlar varken?”
Sayfa 58Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
İçgüdüsel olarak keyif arama ve acıdan kaçınma alışkanlıklarının bize faydadan ziyade zarar verdiği zamanları da bilmek kritik bir önem taşır. Genellikle bu tür eylemlerde bulunduğumuzda, stresi de pek gerilerde bırakmış olmayız. İstediğimizi elde edemediğimizde, sahip olduklarımızı kaybettiğimizde ve istemediğimiz bir şeyi sahiplenmek zorunda kaldığımızda acı çekeriz. Çözüm, olayları kabul etme ve onları oldukları gibi görebilme yeteneğimizi geliştirmektir.
Sayfa 47Kitabı okuyor
İlişkilerde, utanma ve öfke gibi güçlü duyguların arkasında, genellikle kocaman bir “SENİ ÖZLÜYORUM!” duygusu vardır. Sevdiğimiz kişilere bağlanamamış gibi hissetmek bize hem doğal gelmez, hem de acı verir.
Sayfa 43Kitabı okuyor
Hayat boyu çekilen acıların miktarı ya da türü açısından, herkes bir diğerinden farklıdır ama acıdan kaçabilmeyi başaranımız yoktur. Acı ve ıstırap insanlığın tümünü bir araya getiren ortak bağlardır.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Öz şefkat, doğuştan gelen mutlu olma arzusunu ve acıdan özgür olma isteğini arttırarak, ihtiyaç hissettiğiniz sevgiyi kendinize vermektir.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Dalai Lama, “(Şefkat), bir şeyin acı karşısında özgür olmasını isteme durumudur… Bunu önce kendiniz için isteyin; bu tutku daha sonra başkalarına da kucak açacaktır, hem de daha gelişmiş bir şekilde,” der.
Sayfa 15Kitabı okuyor
“İnsan başkalarını kendi hayatının yapıtaşları yapmamalı, kendi mutluluğunu kurma yolunda destek olarak kullanmamalı.”
Sayfa 374Kitabı okudu
“Ama birinin ruhunu anlayabilmek için kendimizi açarsak? Günün birinde sona eren bir yolculuk mudur bu? Ruh, gerçeklerin bulunduğu bir yer midir? Yoksa sözüm ona gerçekler sadece hikâyelerimizin aldatıcı gölgeleri midir?”
Sayfa 271Kitabı okudu
“Acılar karşısında sözlerin gücü çabuk tükenir.”
Sayfa 248Kitabı okudu
“Dünya, hayallerimizin önemli ve üzücü, gülünç ve önemsiz dramasını sahneye koymamızı bekleyen bir sahne. Bu fikir ne kadar dokunaklı ve şirin! Ve ne kadar kaçınılmaz!”
Sayfa 221Kitabı okudu
“Gençken, ölümsüzmüşüz gibi yaşarız. Ölümsüzlük hakkındaki bilgimiz, incecik kâğıt bir zar gibi sarar bizi, tenimize neredeyse dokunmaz. Hayatımızın hangi döneminde değişir bu? O zar ne zaman daha sıkı sarmaya başlar bizi; ve sonunda boğar? O zarın, hafif ama yine de inatla kalan baskısını nasıl anlarız ki o baskı asla gevşemeyeceğini bize öğretir? Başkalarında nasıl anlarız bunu? Kendimizde nasıl anlarız?”
Sayfa 216Kitabı okudu
“Hayat, yaşadığımız şey değildir; hayat, yaşadığımızı hayal ettiğimiz şeydir, yazıyordu Prado’nun kitabındaki notlardan birinde.”
Sayfa 202Kitabı okudu