"Son derece sıradan yani sadece olması gerekenin olduğu her durumun; şükran duyulması gereken bir hâlmiş gibi sunulması.. Ve en çok da aza kanaat ettikçe 'hiç'in reva görülmesi usandırıyor. Sonra vazgeçiyor anlaşılmayı, aranmayı, özlenmeyi beklemekten. Kırılanı, örseleneni, dağılanı düzeltmekten.."