“Her şeyin bir zamanı vardır.” Der babaannem. Ne vaktinden önce ne de geç. Ortaokulda, lisede hatta üniversitede bile bu kitap karşıma kaç kez çıktı bilmiyorum. Hep bir şekilde gözüm başka raflara elim başka kitaplara gitti. İyi ki de öyle oldu. Çünkü biliyorum ki eğer o zamanlar kesişseydi yolumuz; üç beş ayrıntılı, ayrıksı belki de abartılı geri kalanıysa buğulu bir anı kitabı olarak yerini alacaktı hafızamda. Peki ya şimdi? Tanımını ne yazık ki yapamayacağım. Tarif edemediğim düşüncelerim değil hissiyatım. Bazı kitaplar kalplerle okunur. Bu kitabı kalbimle okudum, hissettim ve bütünleştim. Peki tavsiye ediyor muyum? Kitabın arka kapağını okuduktan sonra ilginizi çekiyorsa evet, yok hayır ilginizi çekmiyor mu o zaman koşarak uzaklaşın çünkü okumak için daha çok vaktiniz var sanırım.
