Çok nadir yazıyorum buraya, uygulamayı ara ara silip yüklüyorum. Uzun zaman sonra dönüp yazdıklarıma bakınca garip hissediyorum, daha doğrusu o zamanlar düşündüklerimi hislerimi garipsiyorum. Epey zamandır içim çok buruk, içimdeki bu illet suçluluk duygusu geçmiyor, iyi hissedemiyorum, kendimi affedemiyorum. Ne oluyorsa içimde oluyor, ne oluyorsa ben yapıyorum. Kimseyi üzmeye hakkım yok ama mutsuzken, bu derece kötü hissederken bunu her vakit gizleyebilmem mümkün değil. 'Hissel olarak taşmak' son zamanlar hayatımdaki en somut olay. Nasıl geçer, ne zaman geçer bilmiyorum. Onun yanımda olması bana hep iyi geliyor ama onu dahil edemediğim her an her alanda yıkılıyorum.