narsistler senden acik secik gitmez onlar sana haksizca davranir
sonunda sen gidersin ve onlar magduru oynayip seni suclar
Yatırıldığı akıl hastanesinde ölü olduğuna inanan, bu nedenle de yemek yemeyen ve hiç bir yaşamsal faaliyete katılmayan bir akıl hastası, tüm uzman psikiyatristlerce girişilen her çabaya rağmen, ölü olmadığı konusunda bir türlü ikna edilememiş. Hastanın bu kararından vazgeçmeyeceğini anlayan ve tedavisini üstlenen psikiyatristlerden biri, sonunda hastaya, ölülerin vücudunun kanayıp kanamayacağına dair bir soru yöneltir. Hasta "tabii ki kanamaz, çünkü, ölülerin tüm hayat fonksiyonları durmuştur" der. Bunun üzerine psikiyatrist, küçük bir iğne alıp hastanın parmağına batırır. Bir müddet şaşkınlıkla parmağına bakan ve kanadığını gören hastanın tepkisi ilginçtir:
"Lanet olsun! Ölüler de kanarmış.
Abraham Maslow
İbni sina ;hiç kimse görmek istemeyen biri kadar kör olamaz.
Bir gün kavuşacaksınız
iki insan birbiri için yazılmışsa aradan ne kadar zaman geçerse geçsin birbirlerini bulurlar. belki biri bekler, belki biri koşar. ama sonunda mutlaka kavuşurlar..
Vaktinden önce anlamanın şaşkınlığı mı?
Vaktinde anlamanın sevinci mi?
Ya da biraz geç kalmanın,
O gereksiz tedirginliği mi?
Hangisi?
Ama belli ki sonundayız her şeyin.
En sonunda.
Edip Cansever
Ne zor şey
İnsanın bildiğini anlatamaması
"Ben" deyip susması, "sen" deyip ağlamaklı kalması
Bana anlat diyorlar
Sonunda sarılamayacağını bildiğin birinin özlemi nasıl anlatılır ki?
Nazım Hikmet Ran
Mental Kütle
O zaman anladım; biz harika yol arkadaşlarıydık, ancak sonunda her birimiz kendi rotasında gidecek yalnız bir mental kütlesinden başka bir şey değildik. Uzaktan bakınca kayan yıldızlar kadar güzel görünüyorduk. Gerçekte ise, tek başımıza uzaya hapsolmuş, hiçbir yere gidemeyen tutsaklar gibiydik. Ancak iki uydunun yörüngeleri tesadüfen kesişince bir araya gelebiliyorduk. Hatta birbirimize duygularımızı bile açabilirdik. Sadece bir anlığına. Hemen sonraki an ise mutlak bir tek başınalığa doğru savrulacaktık. Günün birinde yanıp yok oluncaya dek.
Kötülüğü, kötü olmayı hiç yakıştıramadığın insanlar vardır ama sonunda kötü çıkınca büyük bir hayal kırıklığı yaşamak zorunda kalıyorsun.
Sen ey kendiyle yetinen;
Fosforun yeri gece,
Ne yapar gecesiz ateşböceği?
Belki anlamsız ve delice
Kumrunun inanılmaz yuvası
Bir direğin tepesinde.
Ama boşluktur biraz da
Bir kuşu biçimleyen,
“ Sen ey kendiyle yetinen fosforun yeri gece,
Ne yapar gecesiz ateş böceği?
Belki anlamsız delice kumrunun inanılmaz yuvası bir direğin tepesinde,
Ama boşluktur birazda bi kuşu biçimleyen
Bence böyle.Seni bilemem.
Sen ey kendiyle yetinen
Ne derlerse desinler su eğimine gidecek
Sen şaraba banılmış ekmek
Deltasıyız bütün sözlerin ve söz sonunda bak nasılda senle bana gelecek
Sen yarım kalan bi aşkın kaçınılmaz sürgünü
Katlanan göğsümdeki kayaya,
Sen orda şimdi bi hüznü köpürt.
Ben bir çocuğa su vereyim burda
Ben ki kiracıyım bi acıya
Sen imzalarsın sabah akşam defterini bensizliğin
Bense kanla öderim kirasını kaldığım evin
Bir takvimi tersten açardık eğer isteseydin
Sen ey kendiyle yetinen,
Artık suyumuz bulanık
Bir güneş bile olsa sonunda
Yolumuz kırık
Önümüz karanlık
Ama yine de, umudumuz kalabalık.” 
Bir Acıya Kiracı
Günün en güzeli...
Kitabım sonunda elime ulaştı, hem de en sevdiğim şekliyle... Emek verenin, yüreğini ortaya koyan kişinin, kalem sahibinin imzasıyla... Yüreğinize, emeğinize sağlık 
Hakan DÜNDAR Kaleminiz daim olsun...
"Kişi yükünü eninde sonunda bulur....
Tepelere doğru tek başına didinmek bile bir insan yüreğini doldurmaya yeter. Sisifos'u mutlu olarak tasarlamak gerekir."
Albert Camus