Şu an sevgili Tomris Uyar'ın enfes Türkçesiyle Doris Lessing'in Gene Aşk adlı kitabını okuyorum.
“Aşkı tek kişi yaşar, diğeriyse kendini ona adarmış.”
“Süveyda, siyah küçük bir noktadır ki insan karşısındaki kişiye gerçekten sevgi duyduğu an kalbine düşer bu kara leke. Kandaki siyah bir pıhtıdır Süveyda; hem maddi hem de uhrevi âlemin tümünü kuşatan bir öz ve insanın varlığının bir hakikatidir. Nasıl ki bir meyve çekirdeği, özünde ağacını barındırıyorsa, şu ‘Nokta-i Süveyda’ adı verilen kara leke de kâinatın özünü barındırır içinde. İnsanlar bilmese de dünya sevgi üzerine kurulmuştur ve bir insan âşık olduğunda kalbine düşen o süveyda, suya damlatılan mürekkep gibi çözülür, yavaş yavaş büyür ve tüm benliğini kaplar. İşte insanın bedenine yayılan o kara lekeye, ‘Kara Sevda’ denir ve bu hastalığa tutulan ruh ve beden, savunmasız hale gelir. Odur ki sevgide azalma olduğunda bu leke küçülür, küçülür ve zamanla iyiden iyiye yok olur. Kara sevda, bu kara lekeden gelir ve Mecnunun körlüğü, kalbini kaplayan o kara süveydadan bilinir. Kalbindeki aşkımdan rengini alan bu siyah güllerin yalnızca bir matem çiçeği oluvermesi, ne acı değil mi? Oysaki senin ellerinden almayı dilediğim bu güllerin aşkımızın nişanesi, mutluluğumuzun mührü olmasını isterdim.”
Bir soru var aklımda,
Sormayı hiç düşünmedim.
Neden sormadığımı,
Hiç sorma !
Bir an bile olsa hiç sorgulamadan,
Zor da olsa hiç düşünmeden,
Ve en önemlisi de,
Nedensiz sevmeyi öğrendim.
Üç kelimeyi hiç kullanamadım.
Biri, SEN demeyi, hiç takısı olmadan.
Diğeri, ÇOK demeyi, gür bir sesle,
Ve en sonunda SEVİYORUM diye bilmeyi.
İşte şimdi haykırıyorum.
Öyle kulağa bir ses olarak değil,
Gözün görsün diye, bir kalemle yazıyorum.
Şu boş duran sayfaya,
Bir ömürlük cümle yazıyorum.
.........SENİ SEVİYORUM. ........
Sayfa 1