600
600.gün... Zamanı tutamıyorum sevgili durduramıyorum. Son günümüzde bana "dursun mu zaman?" demiştin. Dursun artık sevgili, dursun artık, hayır zaman akıp gitmesin. Yarın, dün olsun. Zaman artık geriye aksın istiyorum. Merak etmiyorum geleceği, istemiyorum geleceği. Gözlerimin ışığının sönmesini izlemeyi değil, ışığını geri kazanmasını
Şu aralar ihtiyacım olan tek şey, beni anladığını bana hissettiren beni azda olsa tanıdığını bildiğini, tanımaya çalıştığını hissettiğim bir insan. Bana inandığını güvendiğini bildiğim, sadece bir insan.
Sol yanımda hiç geçmeyen ağrım sensin. Hiç vazgeçmeyecek misin ? Diye sorardın ya bana hep. Sanırım istesem de, çırpınsam da, kendimi sürekli meşgul edip dursamda unutamayacağım seni. Bi an bile çıkmıyosun aklımdan ne yaparsam yapayım. O ağrı hiç geçmeyecek. Bi gün yine bi şekilde karşılaştığımız o güne dek sürüp gidecek belkide. Belki de bu avuntuyla göçüp gideceğim bu dünyadan. Yine nefes alıp vermelerim zorlaştı şu iki gündür biliyor musun nedendir bilmiyorum. Kendimi sıktıkça çenemde hissettiğim ağrıyı fazlaca hissediyorum bu aralar. Sana yazmaları bile bırakamadım sen okumasanda. Bu profil hep sana ait olarak kalacak. Bi gün hiç sevilmedim dersen gir bu profile baştan sona oku olur mu ? Başından sonuna seninle veya sensiz seni seven bi adamın duygularını döktüğü dijital bi günlük burası. Aynı şehirdeyken burada olmanla avunurdum hep söylemiştim sana da. Artık belki de aynı gökyüzüne bakıyoruzlarla avunuyorum. Özler misin, bi gün yanında olmamı ister misin bilmiyorum ama. Seninle uyuduğum ilk ve tek gece söylediğim gibi. Sağ yumruğunu sıktığında hep orada olacağım (öğrettiğim gibi sıkmayı unutma olur mu)...
Şu aralar hissettiğim...
Öyle bunaltıyorlar ki beni , bazen kaçıp bir yerlere saklanmak istiyorum.
Mark Twain
Nasılım?
Nefret ettiğim bi şey varsa oda insanların kendimi berbat hissettiğim halde nasıl olduğumu sorup benden "iyiyim" dememi beklemeleridir.Aslında hiçte iyi değilim ben...
Ne zaman bir yola çıksam, bulutlar güneşimi kesti hep. Nasipsiz miyim şu hayatta, neyim anlamadım ki.Bir şey istiyorum, umut ediyorum,
seviyorum, sadece seviyorum, şimdi tamamım,
şimdi her şey tastamam' diyorum yine
önüme bir şey çıkıyor.
Tam doğruluyorum, yine bir şey belimi büküyor; vardır mutlaka bir hayrı diyorum ama yok.
Derdimi anlatmak istedikçe her şey altüst oluyor.Ufacık bir sevinçle nasıl havalara uçup minicik bir düşünceyle kendimi nasıl yerden yere vurduğumu anlatamıyorum.Mahvolmuş hayallerimin külünü toplamaya çalışıyorum bu aralar. Fakat her şey o kadar berbat ki nefes almak bile zor buralarda. Herkesten nasıl kaçmaya çalıştığımı, zaman ve mekandan nasıl koptuğumu, koskoca evrende kendime nasıl yer bulamadığımı anlatacak söz bulamıyorum. İyi bir insan olmak için nasıl tüm ruhumla uğraştığımı ama tüm dünyanın yükünü, suçlarını ve yanlışlarını sırtlanmışçasına her sabah kendimi yataktan çekip çıkardığımı da anlatamıyorum. Kendimi neden hiçbir güzelliğe değer görmediğimi de. Bu buz gibi yalnızlık ve kor
gibi korkuyu tarif edemiyorum.
Yakın zamana kadar yeni tanıştığım birinin bile benim için kötü bir şey düşünmesini hiç istemezdim, soğuk davranmaması için elimden geleni yapardım, kimseyi kırmamaya çalışırdım, herkese hep iyi bir şekilde yaklaşırdım, her zaman güler yüzlüydüm. İnsanların samimiyetini hissettiğim an bana yeterdi. Ama artık bitti. Değişmek zorunda kaldım. Birinin soğuk davranması umrumda değil veya kötü düşünmesi, samimi davranması benim için hiçbir şey ifade etmiyor, ister istemez birini kırdığımda özür dilerim kabul etmezse umrumda değil ve en kötüsü şu aralar hiç gülmüyorum...
Şu aralar kendime fazla şiir yüklemesi yaptığım için gördüğüm ve hissettiğim dünya daha duygusal... Ve sorunlar mütemadiyen çözümlenebilir.
öyle böyle bir şeyler
Merhaba,
Kimler var kimler yok tam olarak bilmiyorum ama umarım hepiniz iyisinizdir. Döndüm ben. Daha doğrusu dönmeye çalışıyorum.
Yazıyı yazarken sayısız defa içimdeki ana muhalefet partinin "arkadaş döneceksen dön paylaş işte incelemeni, alıntını kitabını amma edebiyat kastın, neyin reklamını yapıyorsun, ne diye ilgi çekmeye
Yakup Kuyu'nun Hayatı -4-
Aşağıya doğru koşuyorum. Sırtım terliyor ve ben bunu hissediyorum. Hissettiğim başka şeyler de var. Mesela bu sabah kalktığımda damağımda dibek kahvesi tadı vardı. Halbuki dün çok istememe rağmen Rüknettin'le beraber kahve içme fırsatını bulamamıştık. Sabahtan akşama kadar taş taşıdık. Şaka yapmıyorum, yevmiyesi yüzyirmibeş liraya Hüsamettin
Şu aralar hissettiğim bir günün karanlığı ve aydınlığı gibi.
Sahi zıtlıklardan ibaret miydi hayatımız ?
Sevinçlerimiz,hüzünlerimiz,mutluluklarımız..
Yaşadığımız her hissin bedelini zıttıyla mı ödemek zorundaydık ?
Bir zamanlar hayalini kurduğumuz hayatın neden nankörü olduk şimdi ?
Var mı peki bu suallerin yanıt bulmuş hali yüreğimizde ?
Bıktım çevremdeki bencil insanlardan.Kimsenin olmasını istediği gibi değilim ki ben.Kimsenin hayalini yaşatmak için de saymıyorum zamanı.Sınırlarım dışında bir dünyam var kimsenin giremediği,bambaşka baktığım inandığım kendimi iyi hissettiğim
Karışmayın,
Dokunmayın,
Kırmayın...
Beni bana bırakın.Şu aralar KENDİMİ ARALAMAYA ÇOK İHTİYACIM VAR!
N.Ş.