Dünyanın en ilginç belki de en orjinal filozofu olan Arthur Schopenhauer'in dinleri eleştirdiği pek bilinmeyen kitabıdır. Kitapta her filozofun yaptığı gibi Klise ve Hristiyanlık aşırı ve haklı şekilde eleştirilmiştir.
Schopenhauer bilindiği kadarıyla Ateisttir. O da tıpkı Nietzsche gibi dünyanın çok kötü olduğunu, mutluluğun burada bulunmayacağını savunur. Tanrıyı da Şeytan olarak niteler. Çünkü bu kadar kötü bir dünyayı ancak Şeytan yaratabilirdi.
Schopenhauer bireyi esas alan felsefesini bu kitaba da yansıtmış. Arthur'a göre dinler toplum içindir. Çünkü dinler toplumun kontrol mekanizmasıdır. Akıllı bireylerin ise küçüklükten beri gelen dini dogmaların prangalarını kırmasını ister. Dinlerin karanlığa ve imana ihtiyaç duyduğunu söyler. Akıllı insanın dinlerle işi yoktur.
Kısacası bu kitap en orjinal belki de en sert filozofun dinlere de haklı olarak nefret kustuğu kitabıdır.
"( Tanrım) Bunca mutsuzluğu ve bu üzüntüyü ortaya çıkarmak uğruna, hiçliğin sessizliğini ve kıpırdamazlığını bozmaya nasıl kalkıştın?"
EĞER ARTHUR'IN FELSEFESİNİ BİLMİYORSANIZ, KİTABI OKUYUP SAÇMA SAPAN İNCELEMELER YAPMAYIN LÜTFEN :)