Su Düzen
@su_duzen
Ben edebiyattan ibaretim
SNÜ/ TÜRKOLOJİ YÜKSEK LİSANS
9 Haziran
69 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Freud, bütün rüyaların egoist olduğunu ifade eder.
Sayfa 52Kitabı okudu
MİT
Mit, bir halkın çocukluğu olarak belirleyebileceğimiz ve o halkın yaşamında uzun zamandır mevcut olmayan bir dönemden ortaya çıkar.
Sayfa 49Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Kendini çevreleyen şeylere anlam yüklemek, insan doğasının derinliklerinde vardır.
Sayfa 28Kitabı okudu
İtalyancada kilidin çıkıntılı ve oyuk kısmına göre eril veya dişil anahtarlar vardır.
Sayfa 27Kitabı okudu
Karl Abraham’ın iddiasına göre: “ Cinsel simgecilik Bütün yer ve zamanlarda insanlarda mevcut olan psikolojik bir fenomendir.”
Sayfa 24Kitabı okudu
Tipik bir rüya uyanık olduğumuz anlarda kabullenemeyeceğimiz arzular içerir. Bu gizli arzular kendini rüya yaşamında gösterir.
Sayfa 17Kitabı okudu
Çocuk için ölüm artık tek bir şey ifade eder: kişi artık yoktur. Günlük deneyimlerimiz bir çocuğun, sevdiği bir kişinin yokluğuna ne kadar kolay alıştığını gösterir.
Sayfa 15Kitabı okudu
Rüyalarda ve belirli ruhsal rahatsızlıkların semptomlarında, bastırılan arzular tekrar ifade bulur.
Sayfa 13Kitabı okudu
Freud’un kuramına göre her rüyanın tabanında bilinçdışı bastırılmış olan bir arzu yatar.Herkes canlı bir acı duygusu hissetmeden asla hatırlayamayacağı olaylar deneyimler…
Bastırılan hatıralar ve bunlarla ilgili arzular sadece görünürde unutulur.
Sayfa 12Kitabı okudu
Yazı, Saussure'ün deyişiyle "aynı anda hem faydalı, hem yetersiz, hem de tehlikelidir".
Edebiyat' bir gerçeklik meselesi değil his meselesiydi
Edebiyat olarak adlandırılan olgu yaklaşık olarak bu sıralar da doğmaya başladı. 'Edebiyat' sözcüğü daha önce yazının hem gerçeklere hem de kurmacaya ait çeşitli formlarını kapsamak üzere kullanılmıştı; ancak bütün yazının erdemleri, yazının tek ve özel olarak ayrıcalıklı bir türünde, şiirde temsil edilmekteydi. Şiir, özgün yazı türlerinin çoğunun peşinde olduğu formdu. 'Edebiyat' bir gerçeklik meselesi değil his meselesiydi, dünyevi değil aşkındı, toplumsal olarak geleneksel değil biricik ve öz gün olmakla ilgiliydi. Şiir soyutlamaları hor görüyor, yalnızca özgül ve bireysel olanla ilgileniyordu. Genel olgularla değil, nabzınızda hissedebileceğiniz şeylerle ilgiliydi. Bu açıdan ba kıldığında bir şiir teorisinden bahsetmek gerçekte çelişkili olur. Somut olanın bilimini yapamazsınız. Tekil olanın sistematik bilgisinden bahsedilemez.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Rasyonalistler ve ampiristler için sözel süsleme, insanı meselenin gerçeklerinden uzaklaştırıyordu. Şekilsel gelişmeler somut incelemelere boyun eğiyordu. Mesela, eğer toplumsal adaletsizlikleri ele almaya hevesliyseniz, erkekler ve kadınların durumunun ne olduğunu gerçekçi biçimde bilmeniz gerekirdi; bu durumda retoriğin veya fantezilerin işinize yaraması mümkün değildi. Onlar başkalarının yiyeceği yokken hayalle rinin tadını çıkarabilenlerin ayrıcalığıydı. Sözcük oyunları refahın düşmanıydı. Duygular dünyaya erişimin bir biçimi değil, dikkatlerin duygusal veya demagojik biçimde ondan başka yere çevrilmesiydi. Gelişmekte olan demokrasi, retoriğin otoriter üst tonundan endişeliydi -retoriğin siyasal kökenleri düşünüldüğünde bu ironik bir durumdu; ancak aynı zaman da kalabalıkların anarşik tutkularını heyecanlandırabilecek türde bir popülist retorikten de endişe duyuyordu.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Aydınlanma çağında hakikat sözel-olmayan, diyalojik-olmayan, şiirsel-olmayan, bağlamsal-olmayan ve etkisel-olmayan bir hale gelmişti. İdeal olarak dilden bütünüy le bağımsızdı, ne de olsa -hakikatin aracısı olan- dilin kendisi de ona yönelik potansiyel bir engeldi. Sözcüklerin belirsiz liği, anlamların açıklığını engelliyordu. Hakikat ayrıca çok daha uzmanlaşılmış, bölümlere ayrılmış bir hale geliyordu; retorik evrensel bir anlatı olmayı iddia ettiği ölçüde, artan oranda işlevinden oluyordu.
Sayfa 18Kitabı okuyor