Kitapta ilgimi çeken önemli noktalardan biri kitabın yazım tarzıyla diğeri de yer ve kişi isimleri kullanılmaması. İkisinin de kitabın etkisini artırdığı yadsınamaz. Uzayıp giden cümleler, paragraflar kitabın ürkütücü konusunu daha da vurucu hale getiriyor. Söylenmeyen isimler ise sanki sokaktaki herhangi birinden söz ediyor izlenimini uyandırdı bende. Hatta öyle ki çoğu zaman göz ardı etsek de aslında isimlerin, mesleklerin, unvanların ne kadar boş olduğunu düşündüm. Kitapta sadece ve sadece “insan” olarak varsınız. Bu insanlığı iyi/ye ya da kötü/ye kullanışınızla.
Kitapta sadece bir kişinin gözlerinin görmesi ve olayları anlatması; siyah yerine beyaz bir körlük yaşanması ve roman kahramanlarından birinin göz doktoru olması ironik bir durumdu. Bunun da kitaba ayrı bir renk kattığını düşünüyorum.
