Adam Phillips Kitabında şöyle yazar;
Bir şeyi cezalandırılma korkusuyla yapmamakla, yanlış olduğuna inandığımız için yapmamak arasında büyük bir fark vardır.
Yani suçluluk duygusu illaki insanın değer verdiği şeylere dair bir ipucu sunmaz.
Sadece insanın neden ve kimden korktuğuna dair iyi bir ipucu sunar.
Gözdağından doğan ahlak, ahlaksızlıktır.
Ve ekler:
Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler.
Tanıdık geldi mi?
Dostoyevski suç ve ceza kitabın da Raskolnikov’a tefeci kadını öldürttürdüğünde ve haftalarca onu sayıklamalarla ve nöbetlerle dolu o ufacık odasına hapsettiğinde, Raskolnikov’un yaşadığı o şey vicdan azabı değildir.
Raskolnikov her kapısı çalındığında, işlediği cinayetin artık anlaşılmış olacağından ve karşılığında ona verilecek cezadan korkar.
Kitabı okuyup, Raskolnikov’un tüm bu hezeyanlarını ‘Vicdan azabı’ olarak yorumlayanlar fazla iyimserdir zannımca.
Çünkü Dostoyevski bu kurmacayla bir kez daha şunu söyler bize:
Suçluluk hissi yoktur, yalnızca yakalanma korkusu vardır.
Korku doğaldır çünkü ölüm herkes tarafından bilinir. Suçluluk duygusu ise
doğal değil, dinlerin yarattığı bir şeydir. Her insanı binbir şeyle suçlu kılmış,
ve bu suçluluk duygusunun ağırlığıyla onları şarkı söyleyip dans edemez,
hiçbir şeyden keyif alamaz hale getirmişlerdir. Suçluluk duygusu her şeyi
zehirler.
Sayfa 25Kitabı okudu
Adam Phillips Kitabında şöyle yazar;
Bir şeyi cezalandırılma korkusuyla yapmamakla, yanlış olduğuna inandığımız için yapmamak arasında büyük bir fark vardır.
Yani suçluluk duygusu illaki insanın değer verdiği şeylere dair bir ipucu sunmaz.
Sadece insanın neden ve kimden korktuğuna dair iyi bir ipucu sunar.
Gözdağından doğan ahlak, ahlaksızlıktır.
Ve ekler:
Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler.
Tanıdık geldi mi?
Dostoyevski Raskolnikov’a tefeci kadını öldürttürdüğünde ve haftalarca onu sayıklamalarla ve nöbetlerle dolu o ufacık odasına hapsettiğinde, Raskolnikov’un yaşadığı o şey vicdan azabı değildir.
Raskolnikov her kapısı çalındığında, işlediği cinayetin artık anlaşılmış olacağından ve karşılığında ona verilecek cezadan korkar.
Kitabı okuyup, Raskolnikov’un tüm bu hezeyanlarını ‘Vicdan azabı’ olarak yorumlayanlar fazla iyimserdir zannımca.
Çünkü Dostoyevski bu kurmacayla bir kez daha şunu söyler bize:
Suçluluk hissi yoktur, yalnızca yakalanma korkusu vardır.
Bir şeyi cezalandırılma korkusuyla yapmamakla, yanlış olduğuna inandığımız için yapmamak arasında büyük bir fark vardır. Yani suçluluk duygusu illaki insanın değer verdiği şeylere dair bir ipucu sunmaz. Sadece insanın neden ve kimden korktuğuna dair iyi bir ipucu sunar. Gözdağından doğan ahlak, ahlaksızlıktır. Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler.
Korku doğaldır çünkü ölüm herkes tarafından bilinir.Suçluluk duygusu ise doğal değil,dinlerin yarattığı bir şeydir.Her insanı binbir şeyle suçlu kılmış ve bu suçluluk duygusunun ağırlığıyla onları şarkı söyleyip dans edemez,hiçbir şeyden keyif alamaz hale getirmişlerdir.Suçluluk duygusu her şeyi zehirler.
Suçluluk duygusu her şeyi zehirler.
Suçluluk duygusu doğal değil dinlerin yarattığı bir şeydir, her insanı binbir şeyle suçlu kılmış ve bu suçluluk duygusunun ağırlığıyla onları şarki söyleyip dans edemez hiç bir şeyden keyif alamaz hale getirmislerdir.
Suçluluk duygusu her seyi zehirler. Dinler insanın masumiyetinin aleyhinde teoriler gelistirip onlari suçlu kılmışlardır çünkü bu suçluluk duygusu olmadan insanları esaret altına almak mümkün degildir
Suçluluk duygusu her şeyi zehirler.
Sayfa 206 - Owo YayıneviKitabı okudu
Suçluluk duygusu her şeyi zehirler.
Korku doğaldır çünkü ölüm herkes tarafından bilinir. Suçluluk duygusu ise doğal değil, dinlerin yarattığı bir şeydir. Her insanı binbir şeyle suçlu kılmış, ve bu suçluluk duygusunun ağırlığıyla onları şarkı söyleyip dans edemez, hiçbir şeyden keyif alamaz hale getirmişlerdir. Suçluluk duygusu her şeyi zehirler.
Sayfa 19 - PDFKitabı okudu
Korku doğaldır çünkü ölüm herkes tarafından bilinir. Suçluluk duygusu ise doğal değil, dinlerin yarattığı bir şeydir. Her insanı binbir şeyle suçlu kılmış, ve bu suçluluk duygusunun ağırlığıyla onları şarkı söyleyip dans edemez, hiçbir şeyden keyif alamaz hale getirmişlerdir. Suçluluk duygusu her şeyi zehirler.