Canım genç adam. Bir mektubuma daha senin varlığınla başlıyorum. Okuyorsun, anlıyorsun biliyorum. Gözlerini açtığında yeni dileklerde bulunuyorsun. Hissediyorum. Gece kitabının yanında fotoğrafım var. Sana bakarken gülümsediğim,her gece keşkelerle mırıldandığın albümüm var. Onu da biliyorum. Hı bir de ne var biliyor musun? Ettiğim her duada yerin var. Güldüğüm çoğu anımda kahkahan var. Baktığım her köşede hatıran, gözlerimi dolduran mektubun var. Sürekli dinlediğim şarkılarımız var. Sağımda solumda sen varsın. İnsan birinin varlığıyla huzur bulurken, nasıl olurda birinin varlığından habersiz olur, aklım almıyor. Ne karışık bir cümle değil mi? Okurken düşündüren, düşündürürken anlamsızlaşan. Zor günler geçiriyorum. Kafam bir hayli karışık. Gülme. Her zaman eğriyi doğruyu bulamıyorum. Yazdım sana da. İçim dışımdan beter. Sadece hissediyorum şu ara. Adımların bana daha yakın. Eskisinden güçlüsün. Gel, gör beni. Mahçupsun, biliyorum. Kısa tutuyorum mektubumu bu sefer. Yazasım var, ama halim yok güzel adam. Sen yaz ben okurum.