"Belki de her kelimenin bir hikâyesi vardır, bazı harflerin romanı olduğu gibi" dedi çocuk sustum ve karlara bezenmiş yıldizlari izledim başimi kaldırıp işte o an ilhamim bir nehir gibi aktı cümle dağarcığimdan
" Sen İMAN ve İNKÂR nedir bilir misin?" Diye sordm bu sefer susma sirasi ondaydi belli ki çok şaşırmiştı sorduğum soruya haklıydi da başta söylediği ile ilgili pek bağlantı kuramamiş olsa gerek gözleri sanki, anlat anlat diye alevlenmisti dururmuyum
İman, Allahın birliğine, meleklerine gönderdiği kitaplarina, peygamberlerine, ahiret gunune kadere hayrın ve şerrin Allahtan olduğuna öldükten sonra dirilmeye Allahtan başka ilah olmadığina ve Muhammet As. In Allahin kulu ve son peygamberi olduğuna şehadet etmek inanmak.
inkâr ise bu saydiklarimin hepsini yok saymaktır" dedm bu sefer gözleri resmen kan çanağina dönmüştü çocuğun ikinci dediğin şey çok şiddetli bir azabı gerektirir dedi evet dedim yalnizca inanmayanlara,
O an dua etmeye başladı cocuk minik ellerini Gökyüzüne açarak
" Ben senin kulunum sen de benim Rabbimsin o halde edecek duami kabul et " dedi cocuk aklı işte
O an tüm icinden gelenleri yakara yakara etti Allahta bu cocgun yakarmalarini cok sevmiş olacak ki o günden sonra her yer gercek müslumanlar ile dolmustu
____&Gizem Canver.----
Sahi sizce de böyle bir hikâye gercek olur mu? Kul istemezse neden olmsın değil mi? Yeter ki isteyelim istemek ile azim edelim. Belki Allah bizim de yakarislarmizdan hoşnut kalıp kabul eder.
Susma, söyle, nasıl yaşar böyle insan ?
Susma, konuş, hadi anlat, büyük insan
Söyle, bir aşk mı çare olurdu, zaman mı böyle ?
Kaldırıp atardık ya sevdayı ..🎶
"Bak" dedi, kalbini göstererek, "Şurama, tam da şurama bir şey oturdu. Geçit vermiyor, nefes aldırtmıyor. Buram buram can yarası kokuyor. SEN oturdu buraya, kocaman bir SEN!"
Gece'nin gözleri dolu doluydu. Tek kelam edemiyordu. Oysa Suskun olan o değildi. Çığlık çığlığa dert yanıyordu Suskun gözlerinden yaşlar boşanarak.
"Neredeydin haaa? Bunca yıl, bunca zaman NEREDEYDİN? Benim bağrım dağlandı, seni söküp atacağım diye. Başardım mı peki? Dön bir bak çevrene. Başarmışa benziyor muyum? Kimse anlamıyor. Herkes tek kelam edeyim diye gözümün taa içine bakıyor. SUSMA! Diyorlar bana. Adımı bile unuttum ben, sesimi aldın benden. Bir tek sana bütün seslenişlerim, hırçınlığım. Kimisi "delirdi" diyor benim için. Kimisi "Ruhu çekildi" diyor. Peki sen? Sen neden hiç bir şey demedin bunca yıl? Susmasanaaa..."
Susuyordu Gece. Verecek cevabı mı yoktu? Konuşacak kadar gücü mü kalmamıştı? Bildiği bir tek şey vardı. Geç kalmıştı.
"Suskun" dedi koridordan gelen bir ses. Girebilir miyim? Çıt çıkmadı. O telaşla daldı ikinci soruyu sormadan odaya doktor. "Neyin var? Hıçkırık seslerini duydum. Işığı açmamı ister misin?"
Az önce çığlık çığlığa sorular yağdıran Suskundan bir tek şakaklarını sırırlsıklam eden yaşlar vardı. Her zamanki gibi yine gökyüzüne döndürdü yüzünü, yıldızlara daldı geçmişe yolculuğa çıkar gibi....
Kitabsever
Babaannem hep şöyle derdi ;
Arsıza yüz verme , tepene çıkar .
Edepsize çok susma , sabrını yorar .
Cahile çok vefalı olma ,bir pula satar .
Yol yordam bilmeyenle , yola çıkma
İstikametin şaşar ..