"Beni gerçeklerden uzaklaştıran perdeyi kaldırdınız, karanlık dünyama ışık tuttunuz, artık ben de ışığı görebiliyorum. Ve çok mutluyum, yalnız..." Bir an sustu, ikileme
düştü, gözlerini korku bürüdü. "Yalnız önüme engeller çıkıyor. Kimseye herhangi bir kötülüğüm dokunmuyor. Beni neden rahat bırakmıyorlar ki?"
Sustu ve korku bürüdü
Ve işte artik güneş batıyor,
Altın bir yay gibi yükseliyordu ay.
Kaplandı baygın gölgelerle
Sustu ve korku bürüdü
Taze açmıs bir bahar çiçeğiğiymişcesine
Gözleri ve kalbi okşuyordu.
Tanınmış biri değildi,adının asırlarda yeri yoktu.
Sustu ve korku bürüdü herkesi
Kalpler burkuldu küskünlükle
O,yüzünde soguk bir pervasizlık
Dinlemekte hayret mırıltılarını