Yalnız ölenler unutur birbirini..
Sayfa 20
Damla damla akıyorsun gözlerimden.
Sayfa 15
“Gece, yalnızlığımıza çekilen gök perdeyse, şiir içerideki aydınlığımızdır.”
Sayfa 181
Okur Takip Önerileri
biz insanlar, kaygı ve telaş içinde yasayan biz insanlar, gökteki kuşların kaygısız ve masum mutlulugunu da kıskanmalıyız..
Sayfa 25
Yalnızca nesnelerin değerli olduğu yabancılaşmış bir dünyada, insan da nesneler arasında bir nesne olmuş, ne yazık ki nesnelerin en ucuzu ve güçsüzü konumuna düşmüştür.
Sayfa 154
İnsan uçsuz bucaksız kentte yalnız kalır, milyonlarca başka yalnızla yapayalnız.
Sayfa 154
Odamın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde ? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden ? Ben ne yaptım ? Kimse uyarmadı beni.
İşte sonunda anlamsız biri oldum.
Kötü resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Sayfa 594
“Bu gece bunu günlüğüme yazacağım. “
“Neyi ?”
“Eli yanan bir çocuğun ateşi sevdiğini.”
Sayfa 311
“Acaba seni tanıyor muyum ? Buna yanıt vermeden önce rununu görmem gerek.”
Sayfa 243
“Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa: ‘Dünyada neler gördünüz ?’ dese herhalde verecek cevap bulamamayız. Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki…”
Sayfa 43
Bazen insan yok olduğu zaman mı, var olur ?
Sayfa 372
Fakat ne tuhaf ?
İçinde yaşanmamış anların hatıraları var.
Sayfa 193
“Kalbe karşı bu muhalefetin akıldan veya gururdan geldiği sanılır. Bence bu, kalbin kendisine karşı müdafasıdır. Sevgilide kaybolmamak için nefret sebepleri arar, bulamazsa yaratır. İşte böyle kendi kendini aldattığını anlayınca da utanır ve ona daha çok bağlanır. Kendi yalanlarını affetmeyen kalbin kendine verdiği ceza.”
Sayfa 57
Aptalca bir konfor aşkından doğduğu halde her biri daha korkunç dünya harbi hazırlayan teknik mucizelerinin yanında, senin iç zıtlıklarını elemeye yarayacak ve seni kendi kendinle boğuşmaktan kurtaracak ruh mucizelerini ara.
Sayfa 13
Kim bilir… Belki uzak bir günde, büsbütün başka insanlar olarak tekrar karşılaşırız..
Sayfa 276
